ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑΣ ΝΟΣΟΥ ΜΕ ΠΡΩΤΟΔΙΑΓΝΩΣΜΕΝΟ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΥΠΟΥ 2

Μητσιάδης Σ, Παφιτανής Γ., Βάια Σαλμά, Καλλιρρόη Καλαντζή, Παπαμιχαήλ Ν , Φιλίππου Γ, Γουδέβενος Ι.
Καρδιολογική Κλινική και Διαβητολογικό Ιατρείο Π.Π. Γ.Ν.Ιωαννίνων

ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΣΚΟΠΟΣ
Παρά το γεγονός ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης(ΣΔ) θεωρείται ισοδύναμο της Στεφανιαίας Νόσου(ΣΝ), οι Διεθνείς Επιστημονικές Εταιρείες (Καρδιολογικές και Διαβητολογικές) έχουν δημοσιεύση οδηγίες για πρωτογενή πρόληψη καρδιαγγειακών νοσημάτων σε ασθενείς με ΣΔ. Ωστόσο, ο αριθμός των ασθενών που είναι ελεύθεροι καρδιαγγειακής νόσου τη στιγμή που γίνεται η διάγνωση του ΣΔ - και συνεπώς είναι υποψήφιοι για πρωτογενή πρόληψη - δεν είναι γνωστός. Σκοπός της μελέτης ήταν να εκτιμήσουμε τη συσχέτιση της ΣΝ και του πρωτοδιαγνωσμένου ΣΔ τύπου 2.

ΥΛΙΚΟ - ΜΕΘΟΔΟΣ
Πρόκειται για σύγχρονη μελέτη παρατήρησης (cross-sectional) που διεξήχθη σε καρδιολογική κλινική τη χρονική περίοδο 2005 - 2006. Κατάλληλος για τη μελέτη κρίθηκε κάθε νοσηλευόμενος με επιβεβαιωμένη ΣΝ (οξύ στεφανιαίο σύνδρομο, αγγειοπλαστική και αορτοστεφανιαία παράκαμψη) που είχε γνωστό ή νεοδιαγνωσθέντα ΣΔ (γλυκοζιλιωμένη αιμοσφαιρίνη αίματος - HbA1C > 7%, δοκιμασία φόρτισης με γλυκόζη θετική ή χορήγηση αντιδιαβητικής αγωγής κατά την έξοδο από την κλινική ). Αποκλείονταν από τη μελέτη, διαβητικοί με θετική δοκιμασία κόπωσης ή αιμάτωσης αλλά αρνητική στεφανιογραφία καθώς και νοσηλευόμενοι με ιστορικό αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου , νόσο των περιφερικών αρτηριών και νεφρικής ανεπάρκειας οι οποίοι δεν είχαν ΣΝ. Στους ασθενείς εκτιμόνταν η ηλικία διάγνωσης του ΣΔ( self-reported ) και του πρώτου στεφανιαίου επεισοδίου, στοιχεία που επιβεβαιώνονταν από το ιατρικό αρχείο και τις εργαστηριακές εξετάσεις.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Στη μελέτη συμμετείχαν 483 ασθενείς, 364 άνδρες και 119 γυναίκες με μέση ηλικία 66,3 και 70,4 αντίστοιχα. Περισσότεροι από τους μισούς (58%) ανέφεραν ότι η διάγνωση του ΣΔ έγινε στις ηλικίες 50-69 έτη και στο 4% στην ηλικία κάτω των 40(σχήμα). Η διάμεση (median) ηλικία διάγνωσης του ΣΔ στους ανδρες και στις γυναίκες ήταν 65 (+-14,66) και 49 (+-13,02) αντίστοιχα. Από το σύνολο των ασθενών οι 279 (57.7%) δεν είχαν ιστορικό ΣΝ ενώ οι 86 (17.8%) είχαν όταν έγινε η διάγνωση του ΣΔ. Στους υπόλοιπους 114 ασθενείς(23.6%) η διάγνωση των δύο συμβαμμάτων έγινε ταυτόχρονα (η διάγνωση της ΣΝ ήταν η αιτία να διαγνωσθεί ο ΣΔ).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Το ποσοστό των διαβητικών ασθενών που είναι κατάλληλοι για πρωτογενή πρόληψη είναι σημαντικό αλλά στη πορεία η συνύπαρξη των δύο παθήσεων αυξάνει. Η βελτίωση της ποιότητας στη διάγνωση και την αντιμετώπιση των ασθενών που έχουν και τις δύο παθήσεις θα γίνει με τη συνεργασία καρδιολόγων και διαβητολόγων .