Clinical cases No. 1

Ιδιοπαθές οίδημα

Γυναίκα, 45 ετών, νοικοκυρά, κάτοικος επαρχιακής πόλης, έγγαμη, μητέρα δυο υγιών αγοριών, 17 και 19 ετών, με ελεύθερο ατομικό αναμνηστικό και κανονική έμμηνη ρύση. Δεν καπνίζει και δεν κάνει χρήση οινοπνευματωδών ποτών. Δεν αναφέρει προηγούμενη χρήση διουρητικών ή άλλων φαρμάκων ή εφαρμογή απισχναντικής δίαιτας. Ένα μήνα πριν από την εισαγωγή της στην Γ' Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική του Νοσοκομείου "Η Σωτηρία", η ασθενής παρουσίασε οίδημα, αρχικά στα σφυρά και μέσα στις επόμενες 48 ώρες στα κάτω άκρα, την οσφύ και το πρόσωπο. Μέσα σε διάστημα 15 ημερών, το σωματικό της βάρος αυξήθηκε κατά 12 kg. Η ασθενής εισήχθη στο Νοσοκομείο της πόλης διαμονής της, όπου της χορηγήθηκε χλωρθαλιδόνη, 50 mg ημερησίως, με αποτέλεσμα την ελάττωση του σωματικού της βάρους κατά 6 kg, μέσα στις επόμενες 4 μέρες. Ωστόσο, παρά τη συνέχιση της διουρητικής αγωγής, το βάρος της αυξήθηκε και πάλι και για το λόγο αυτό η αγωγή άλλαξε σε φουροσεμίδη και σπιρονολακτόνη. Λόγω μη ανταποκρίσεως στη νέα θεραπευτική αγωγή η ασθενής παραπέμφθηκε στη Γ' ΠΠ για περαιτέρω έλεγχο.

Αντικειμενική εξέταση:
Aτομο ευτραφές σε καλή γενική κατάσταση, με γενικευμένο οίδημα προσώπου, κορμού και άκρων. Στην πρόσθια επιφάνεια των κνημών, τα σφυρά και τη ραχιαία επιφάνεια των άκρων ποδών το οίδημα αφήνει εντύπωμα με την πίεση. Σωματικό βάρος 86 kg, ΑΠ 120/70 mmHg. Ελαττωμένη έκπτυξη ημιθωρακίων και επικρουστική αμβλύτητα και στις δυο πνευμονικές βάσεις. Μετακινούμενη αμβλύτητα κατά την επίκρουση της κοιλιακής χώρας. Απ' την υπόλοιπη εξέταση ουδέν το παθολογικό.

Εργαστηριακές εξετάσεις:
Ht 40%, Hb 12g/dL, Λευκά 11000 κκχ (Π=69%, Λ=25%, Η=2%, Μ=4%), Αιμοπετάλια 567000 κκχ, ΤΚΕ 10 mm/1h. Γενική ούρων: ειδικό βάρος 1020, λεύκ (-), σπάνια πυοσφαίρια, σπάνια ερυθρά. Σάκχαρο αίματος 95 mg/dL, Ουρία αίματος 20 mg/dL, Κρεατινίνη ορού 0,8 mg/dL, Κάθαρση κρεατινίνης 120 mL/min, Ουρικό οξύ ορού 4,4 mg/dL, Χοληστερίνη ορού 181 mg/dL, Χολερυθρίνη ορού 0,5 mg/dL, Λευκώματα ορού: ολικά 6,4 g/dL, Λευκωματίνη 4,2 g/dL. Ηλεκτροφόρηση λευκωμάτων κφ. Χρόνος προθρομβίνης 14/14 sec. Ένζυμα ορού: AST(SGOT) 16 iU/L, ALT(SGPT) 14 iU/L, αλκαλική φωσφατάση 37iU/L, γGT 10 iU/L, LDH 171 iU/L. Ηλεκτρολύτες ορού: Na 135 mmol/L, K 4,2 mmol/L, Ca 7,9 mg%, Cl 105 mmoL/L. Ηλεκτρολύτες ούρων 24ώρου: Na≪10 mmol/L (επανειλημμένες μετρήσεις), Κ 26 mmol. Ωσμωτικότητα πλάσματος 280 mOsm/kgH20, ούρων 670 mOsm/kgH20. Ορμονικός έλεγχος: Ρενίνη πλάσματος (PRA) σε όρθια θέση 13 ng/mL/h, σε κατάκλιση 6,2 ng/mL/h (φτ 1,5-5/0,5-2,8), Aλδοστερόνη πλάσματος σε όρθια θέση 2770 pmol/L, σε κατάκλιση 1923 pmol/L (φτ 9-831/20-415), προλακτίνη ορού 9,2 ng/mL (φτ 0,3-27), κορτιζόλη ορού 8 μg/dL (φτ 5-18), FSH ορού (18η ημέρα του κύκλου) 5,6 mIU/mL (φτ 1-12), LH 5,9 mIU/mL (φτ 0,6-19), Τ3 ορού 0,63 ng/dL (φτ 0,5-1,9), Τ4 ορού 63 ng/dL (φτ 50-140), ΤSH ορού 3,8 μIU/mL (φτ 0,4-3,1). Γενική ασκιτικού υγρού: λεύκωμα 3,8 g/dL, κύτταρα 300 (λεμφοκύτταρα 100%), LDH 49 iU/L, ADA 8 iU/L. Καλλιέργεια και κυτταρολογική αρνητικές.

Απεικονιστικός έλεγχος:
Υπερηχοκαρδιογράφημα: Μικρή περικαρδιακή συλλογή υγρού, κοιλότητες, βαλβίδες, μεσοκοιλιακό διάφραγμα και κινητικότητα αρ κοιλίας κφ. Αξονική τομογραφία θώρακος-άνω και κάτω κοιλίας: Υπεζωκοτική συλλογή υγρού άμφω, μέτρια περικαρδιακή συλλογή υγρού, συλλογή ασκιτικού υγρού στην ελάσσονα πύελο και οίδημα μαλακών μορίων χωρίς άλλα παθολογικά ευρήματα (εικόνα).

Πορεία της νόσου:
Οι μεταβολές του σωματικού βάρους της ασθενούς κατά τη νοσηλεία της στη Γ' ΠΠ φαίνονταi στο σχήμα. Κατά τις πρώτες 3 εβδομάδες, η ασθενής βρισκόταν στη συνήθη άναλη νοσοκομειακή δίαιτα. Κατόπιν της έγινε σύσταση να προσθέτει μαγειρικό αλάτι στο μαγειρευμένο φαγητό της, με αποτέλεσμα να παρουσιάσει αύξηση του σωματικού της βάρους κατά 8 kg μέσα σε 1 εβδομάδα. Στο τέλος αυτής της εβδομάδας οι ορμονικές μετρήσεις έδειξαν: PRA 0,7 και 2,8 ng/mL/h σε όρθια και κατακεκλιμένη θέση, αλδοστερόνη πλάσματος 396 και 1763 pmol/L σε όρθια και κατακεκλιμένη θέση. Στη συνέχεια, η ασθενής επανήλθε στην άναλη δίαιτα χωρίς να παρουσιάσει αξιόλογη μεταβολή του σωματικού της βάρους. Μετά από 4 μέρες χορηγήθηκε στην ασθενή σπιρονολακτόνη σε ημερήσια δόση 200 mg. Μετά από 8 ημέρες το σωματικό βάρος της ασθενούς είχε ελαττωθεί κατά 7 kg.

Σχόλιο:
Οι τιμές της ρενίνης και της αλδοστερόνης πλάσματος και η ανταπόκρισή τους στην προσθήκη νατρίου στη δίαιτα είναι ενδεικτικές δευτεροπαθούς αλδοστερονισμού. Ωστόσο, η ασθενής δεν βρέθηκε να πάσχει από κάποια απ' τις νόσους που είναι γνωστές ως αίτια δευτεροπαθούς αλδοστερονισμού (καρδιακή ανεπάρκεια, υπολευκωματιναιμία, κίρρωση). Εξ ορισμού, λοιπόν, η κατάστασή της χαρακτηρίζεται ως ιδιοπαθές οίδημα. Ιδιοπαθές οίδημα είναι παθολογική κατάσταση που εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε γυναίκες και χαρακτηρίζεται από περιόδους αύξησης του σωματικού βάρους και σχηματισμού οιδήματος. Η οιδηματική αυτή κατάσταση επιτείνεται με την όρθια θέση και είναι διαλείπουσα, με παρεμβαλλόμενες ασυμπτωματικές φάσεις. Η νεφρική απέκκριση νατρίου και ύδατος είναι ελαττωμένη και ο άξονας ρενίνης-αγγειοτασίνης ενεργοποιημένος. Το ιδιοπαθές οίδημα διακρίνεται από το κυκλικό ή προεμμηνορρυσιακό οίδημα, κατά το οποίο δεν παρατηρούνται μεταβολές του άξονα ρενίνης-αλδοστερόνης. Αν και υπάρχουν ενδείξεις ότι κατά το ιδιοπαθές οίδημα ο όγκος του αίματος είναι ελαττωμένος, η αιτία της υποογκαιμίας δεν είναι γνωστή. Έχει εκφραστεί η άποψη ότι η απώλεια όγκου οφείλεται σε αυξημένη διαπερατότητα των περιφερικών τριχοειδών κατά την όρθια θέση. Λόγω της ορθοστατικής συνιστώσας έχει υποτεθεί η συμμετοχή του νατριουρητικού πεπτιδίου των καρδιακών κόλπων στην παθογένεια του ιδιοπαθούς οιδήματος. Η εφαρμογή απισχναντικής δίαιτας σε συνδυασμό με χρόνια λήψη διουρητικών από γυναίκες που ενδιαφέρονται για την εμφάνισή τους έχει επισημανθεί σε πολλές περιπτώσεις ως κοινό χαρακτηριστικό των περιπτώσεων ιδιοπαθούς οιδήματος, αλλά υπάρχουν εξαιρέσεις του κανόνα, όπως είναι προφανώς και η περιγραφόμενη περίπτωση. Είναι πολύ πιθανό ότι δεν πρόκειται για ενιαία παθολογική κατάσταση, αλλά για σύνδρομο που έχει ποικίλουσα αιτιολογία.

Anderson GH Jr, Streeten DHP. Effect of posture on plasma atrial natriuretic hormone and renal function during salt loading in patients with and without postural (idiopathic) edema. J Clin Endocrinol Metab 1990, 71:243.
De Wardener HE. Idiopathic edema: role of diuretic abuse. Kidney Int 1981, 19:881.
Εdwards OM, Bayliss RIS. Idiopathic edema of woman. Q J Med 1976, 177:125.
Gill JR Jr. Idiopathic edema. Semin Nephrol 1983, 3:205.
Miller JA, Tobe SW, Skorecki KL. Control of extracelular fluid volume and the pathophysiology of edema formation. In: Brenner BM (ed) The Kidney. 5th ed, 1996, vol 1, p817

Αδικημένες από τις αρνητικές κρίσεις οι 7 ιατρικές σχολές της χώρας

ΗΜΕΡΗΣΙΑ 27/1/2007 7:00:05 μμ

Γράφει ο Mίλτος Λαζαρίδης, Καθηγητής Aγγειοχειρουργικής και ο Kώστας Σιμόπουλος, Καθηγητής Xειρουργικής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Tους τελευταίους μήνες διαβάζουμε με προσοχή τις συζητήσεις σχετικά με την αναθεώρηση του άρθρου 16, και την ανάγκη μεταρρύθμισης στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
Σε όλα τα σχετικά άρθρα υπάρχει μια κοινή επαναλαμβανόμενη άποψη για τα «χάλια» των ελληνικών πανεπιστημίων, ενώ συνήθως όλοι κατηγορούν τις επιδόσεις τους (HMEPHΣIA 24/8/2006: οι επιδόσεις των ελληνικών πανεπιστημίων είναι τόσο απογοητευτικές, ώστε οποιοδήποτε επιχείρημα υπέρ τους ακούγεται ως φθηνή δικαιολογία).
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχει ανάγκη για μεταρρυθμίσεις και βέβαια όσοι γνωρίζουν το ελληνικό πανεπιστήμιο από κοντά ξέρουν ότι δεν είναι «παράδεισος», σίγουρα όμως δεν είναι ο χειρότερος χώρος που μπορούμε να συναντήσουμε. Iδιαίτερα αδικημένες από παρόμοιες αρνητικές κρίσεις νομίζω ότι είναι οι επτά ιατρικές σχολές της χώρας.
Oι συντάκτες του συνόλου σχεδόν των αρνητικών άρθρων για τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν χρησιμοποιούν αντικειμενικούς δείκτες αξιολόγησης πλην της γνωστής κατάταξης των 500 καλύτερων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, που καταρτίζει κάθε χρόνο το πανεπιστήμιο Jiao Tong της Σαγκάης, όπου υπάρχουν μόνο δύο ελληνικά μετά την 300η θέση (Aθηνών και Θεσσαλονίκης), ενώ συχνή είναι και η παράθεση λανθασμένων στοιχείων από μάλλον επιπόλαιες αναζητήσεις σε διάφορους δικτυακούς τόπους (όπως στο άρθρο του A. Aνδριανόπουλου HMEPHΣIA 24/6/2006 ).
Σε μια προσπάθεια να αξιολογηθούν αντικειμενικά οι επιδόσεις των Eλλήνων χειρουργών και αντίστοιχα των πανεπιστημιακών χειρουργικών τομέων (που είναι και το κύριο ενδιαφέρον των συντακτών του παρόντος άρθρου) επιτρέψτε να παραθέσουμε τα αποτελέσματα πρόσφατης μελέτης Oλλανδών ερευνητών σχετικά με την κατάταξη των κρατών ανάλογα με τον αριθμό δημοσιεύσεων στα 15 καλύτερα χειρουργικά περιοδικά (Γενικής χειρουργικής, Xειρουργικής Oγκολογίας και Aγγειοχειρουργικής).
Oι δημοσιεύσεις σε έγκριτα ιατρικά περιοδικά (peer-reviewed) είναι ένας από τους δείκτες αξιολόγησης (από τους πιο σημαντικούς) της ποιότητας της ιατρικής έρευνας. Tα ιατρικά περιοδικά (αλλά και περιοδικά άλλων γνωστικών αντικειμένων) αξιολογούνται κάθε χρόνο και ο κύριος δείκτης αξιολόγησής τους είναι ο «δείκτης απήχησης» (impact factor) που όσο μεγαλύτερος είναι τόσο καλύτερο είναι το περιοδικό.
O παραπanω πίνακας αναδημοσιεύεται από το περιοδικό British Journal of Surgery1 που με βάση τον παραπάνω δείκτη είναι το εγκυρότερο ευρωπαϊκό χειρουργικό περιοδικό.
H Eλλάδα με 18,5 δημοσιεύσεις ανά εκατομμύριο κατοίκων (στα 15 καλύτερα χειρουργικά περιοδικά στην 5ετία 2000-2005) βρίσκεται στη 12η θέση της διεθνούς κατάταξης πάνω από χώρες όπως ο Kαναδάς, η Γαλλία και Γερμανία. Oι HΠA είναι (προφανώς) πρώτες στην κατάταξη σε απόλυτο αριθμό δημοσιεύσεων (N=7886), ενώ μετά την αναγωγή δημοσιεύσεων ανά εκατομμύριο κατοίκων, η Oλλανδία πρωτεύει. Eνδιαφέρον παρουσιάζει η τελευταία στήλη του πίνακα όπου η Eλλάδα κατατάσσεται τελευταία στο ποσοστό του εθνικού προϊόντος (AEΠ) που δαπανά στην έρευνα (0.65% έναντι 1,8% της Oλλανδίας). Eάν γίνει αναγωγή δημοσιεύσεων/εκατομμύριο κατοίκων/ποσοστιαία μονάδα AEΠ που διατίθεται στην έρευνα, τότε η Eλλάδα παρουσιάζει καλύτερο δείκτη από την Oλλανδία (28,4 έναντι 24,4). Bέβαια κανείς αφελής δεν θα ισχυριστεί ότι η Eλλάδα είναι στην πρωτοπορία της έρευνας (εξάλλου η χειρουργική έρευνα είναι κυρίως κλινική έρευνα, η βασική έρευνα είναι ακριβότερη και απαιτεί υποδομές που δεν διατίθενται) όμως υπάρχουν οι άνθρωποι που προσπαθούν, ας μην τους κατηγορούμε συλλήβδην και ας τους... χρηματοδοτήσουμε (όσους αξίζουν).
Πιστεύουμε ότι δεν είναι σωστή η ισοπεδωτική άποψη ότι η έρευνα στα ελληνικά πανεπιστήμια (τουλάχιστον στις ιατρικές σχολές) είναι μηδενική, απλά οι δυνατότητες των αρκετών που προσπαθούν περιορίζονται από την υποχρηματοδότηση, τις μεγάλες ανεπάρκειες των υποδομών και την αδυναμία της όποιας εγχώριας βιομηχανίας που δεν μπορεί να υποστηρίξει ανάλογες προσπάθειες. H επερχόμενη αξιολόγηση των πανεπιστημίων και των πανεπιστημιακών (απαραίτητη κάτω από προϋποθέσεις όμως) θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της το παραπάνω προβληματικό πλαίσιο και βέβαια να έχει σαν βάση το επίπεδο του μέσου πανεπιστημίου και του μέσου πανεπιστημιακού σε αντίστοιχες ευρωπαϊκές χώρες (Πορτογαλία, Bέλγιο, Iσπανία, Iρλανδία) και όχι το Harvard όπως συχνά γίνεται.

Το παζλ περιπλέκεται

Δεκάδες ακόμα γονίδια αποδεικνύεται ότι εμπλέκονται στον καρκίνο

Οι ερευνητές συνέκριναν το DNA καρκινικών και υγιών κυττάρων
Λονδίνο

Το γενετικό «παζλ» του καρκίνου έχει περισσότερα κομμάτια απ' ό,τι νόμιζαν οι επιστήμονες. Η λεπτομερής εξέταση του DNA σε κύτταρα από διάφορες μορφές καρκίνου αποκάλυψε περίπου 100 γονίδια που οδηγούν στην εμφάνιση όγκων αν υποστούν μετάλλαξη.

«Εντοπίσαμε ενδείξεις για περίπου 100 νέα γονίδια του καρκίνου» δήλωσε στο Reuters ο Μάικ Στράτον, επικεφαλής της μελέτης στο διεθνές Πρόγραμμα Γονιδιώματος του Καρκίνου, με έδρα το Ινστιτούτο Σάνγκερ στη Βρετανία.

«Θα περίμενα να ήταν όχι περισσότερα από δέκα, δεδομένων των όσων γνωρίζαμε» σχολίασε ο συνάδελφός του Αντριου Φούτριαλ.

Περίπου 350 γονίδια ήταν μέχρι σήμερα γνωστό ότι σχετίζονται με την εμφάνιση καρκίνου, αναφέρει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Nature, όπου δημοσιεύεται η έρευνα.

Οι ερευνητές συνέκριναν το γονιδίωμα κυττάρων από περίπου 210 μορφές καρκίνου με τις αντίστοιχες αλληλουχίες υγιών κυττάρων, οι οποίες είχαν προσδιοριστεί από το διεθνές Πρόγραμμα Ανθρώπινου Γονιδιώματος.

Η ανάλυση εστιάστηκε στις κινάσες, μια οικογένεια πρωτεΐνών που σχετίζονται με τον πολλαπλασιασμό και την ανάπτυξη των κυττάρων και είχαν συνδεθεί με τον καρκίνο σε παλαιότερες έρευνες.

Ανάμεσα στα 500 γονίδια της οικογένειας των κινασών, οι ερευνητές ανακάλυψαν περίπου 100 που φαίνεται να δυσλειτουργούν στα καρκινικά κύτταρα λόγω μεταλλάξεων. Εντοπίστηκαν συνολικά 1.000 ύποπτες μεταλλάξεις, από τις οποίες οι 150 εκτιμάται ότι είναι μεταλλάξεις «οδηγοί», οι οποίες πυροδοτούν τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό των κυττάρων στον καρκίνο.

Οι υπόλοιπες μεταλλάξεις υπάρχουν μεν στα καρκινικά κύτταρα, αλλά ο ρόλος τους στην εμφάνιση του όγκου είναι δευτερεύων ή μηδαμινός.

Είναι πάντως ενδιαφέρουσα η διαπίστωση ότι ορισμένες μορφές καρκίνου εμφάνιζαν πολυάριθμες μεταλλάξεις, ενώ σε άλλες ήταν ελάχιστες.

Οι περισσότερες μεταλλάξεις εντοπίστηκαν στον καρκίνο του πνεύμονα, πιθανώς λόγω της διαρκούς έκθεσης σε καρκινογόνες ουσίες, ενώ οι λιγότερες υπήρχαν στους καρκίνους των όρχεων και του μαστού.

Το σίγουρο είναι ότι μετά την τελευταία ανακάλυψη οι κινάσες και τα γονίδιά τους θα γίνουν νέος στόχος των προσπαθειών για την ανάπτυξη νέων αντικαρκινικών φαρμάκων.

Nigeria Vs Pfizer

1996.

there is a meningitis' epidemic in Nigeria, and Pfizer provides with the treatment (Trovan)

Trovan,an experimental treatment, was approved for use by adults (not children)by the FAD (food and drug administration) in 1997, then, in europe its use was refused because of toxicity and US cut back it.

http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/africa/6719141.stm

''The lives of people of color are valued less. Once the effects of new drugs are demonstrated through testing on the poor at lowered cost, the companies can sell these drugs to people in the Western world who can afford them. Other than being experimented on, the poor and oppressed around the world will not have access to the drugs if they prove effective.''

http://www.workers.org/2007/world/nigeria-0614/

Σχιζοφρένεια

Τι είναι η σχιζοφρένεια;

Η σχιζοφρένεια συχνά περιγράφεται λανθασμένα ως «διχασμένη προσωπικότητα». Αυτή μπορεί να είναι η κυριολεκτική ερμηνεία της λέξης, ωστόσο, η σχιζοφρένεια είναι ένα νόσημα του εγκεφάλου που επηρεάζει σοβαρά τον τρόπο σκέψης, τη συναισθηματική ζωή και γενικά τη συμπεριφορά του ατόμου που πάσχει από την ασθένεια.
Τα άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια υποφέρουν από ψυχωσικά συμπτώματα. Σε αυτά περιλαμβάνονται οι ψευδαισθήσεις (η διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων), οι παραληρητικές ιδέες (πεποιθήσεις παρανοϊκής ή φανταστικής φύσης), και οι διαταραχές σκέψης.

Οι παραληρητικές ιδέες, οι διαταραχές σκέψεις και οι ψευδαισθήσεις ονομάζονται ψυχωσικά ή "θετικά συμπτώματα" και αποτελούν πράγματα που αντιλαμβάνεται ένα άτομο με σχιζοφρένεια αλλά όχι ένα φυσιολογικό άτομο. Συνήθως εμφανίζονται στα πρώτα στάδια της νόσου. Μετά από λίγο εμφανίζονται και τα «αρνητικά συμπτώματα»: τα άτομα δεν κάνουν πλέον πράγματα που κάνει ένα φυσιολογικό άτομο, δηλαδή παρουσιάζουν μειωμένη πρωτοβουλία και άτονη συναισθηματική ζωή. Συχνά, τα άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια υποφέρουν και από κοινωνική απομάκρυνση, δηλαδή, τους είναι δύσκολο να έχουν επαφή με άλλα άτομα και παρουσιάζουν δυσκολίες στην κανονική λειτουργία κάτω από πίεση. Επίσης συνήθεις είναι και οι διαταραχές σκέψης, με αποτέλεσμα την επιδείνωση των βαθμών στο σχολείο ή προβλήματα στο εργασιακό περιβάλλον.

Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό είναι ότι τα άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια δεν έχουν ιδέα ότι πάσχουν από αυτή την ασθένεια. Χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα.


Περισσότερες πληροφορίες για τα ψυχωσικά συμπτώματα
Στη διάρκεια της ψυχωσικής περιόδου, οι ασθενείς υποφέρουν από ψευδαισθήσεις και παραληρήματα.

Ψευδαισθήσεις
Στη διάρκεια των ψευδαισθήσεων, οι ασθενείς βλέπουν, ακούν, γεύονται και αισθάνονται πράγματα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Είναι τόσο σίγουροι ότι αυτό που αντιλαμβάνονται συμβαίνει πραγματικά, που αντιδρούν ανάλογα. Λόγου χάρη, μπορεί να ακούν φωνές που δεν ακούν οι άλλοι ή να βλέπουν πράγματα που δεν υπάρχουν. Ορισμένα άτομα «αισθάνονται» ότι τους αγγίζουν. Η τροφή μπορεί να έχει διαφορετική γεύση. Άλλα άτομα πιστεύουν ότι κάποιος προσπαθεί να τους δηλητηριάσει.
Τα άτομα που παρουσιάζουν ψυχωσικά συμπτώματα, δηλαδή παραλήρημα και/ ή ψευδαισθήσεις, υποφέρουν πολύ. Μερικές φορές οι φωνές που ακούν είναι απειλητικές ή επικριτικές ή προκαλούν διαμάχη μεταξύ αγαπημένων προσώπων.

Παραληρητικές ιδέες
Οι ασθενείς έχουν λανθασμένα ή παράλογα πιστεύω που δεν μεταβάλλονται από λογικά επιχειρήματα. Το παραλήρημα είναι τόσο απίθανο που δεν είναι δυνατόν να είναι αληθινό, αλλά για τον ασθενή είναι μία πραγματικότητα. Το άτομο που υποφέρει από παραλήρημα παίζει συχνά ένα βασικό ρόλο σε αυτό το παραλήρημα. Τα άτομα που υποφέρουν από παραληρήματα πιστεύουν ότι είναι κάποιο άλλο συνήθως φημισμένο ή ιδιαίτερα προικισμένο άτομο (ο Θεός, η Παναγία, ο Ναπολέοντας), ότι τους κυνηγούν ή είναι πεπεισμένοι ότι τους κατασκοπεύουν ή καταστρώνουν σχέδια εναντίον τους.
Το παραλήρημα έχει τόσο εξέχουσα θέση στην αντίληψη του ατόμου που επηρεάζεται δραματικά όλη του η ζωή. Λόγου χάρη, εάν το άτομο που πάσχει από παραλήρημα πιστεύει ότι κάποιος προσπαθεί να τον δηλητηριάσει, αλλάζει το διαιτολόγιό του ή μπορεί για μεγάλο χρονικό διάστημα να μην τρώει τίποτα.


Περισσότερες πληροφορίες για τις διαταραχές της σκέψης και της ψυχολογικής λειτουργίας

Περίεργη χρήση των λέξεων ή ασυνήθιστη δομή του λόγου, ασυνάρτητες σκέψεις
Η σχιζοφρένεια επηρεάζει την κανονική διαδικασία της σκέψης. Ο ασθενής μπορεί να διαμορφώνει σκέψεις με πολύ αργούς ρυθμούς, ή πολύ γρήγορους ή ακόμη να μην μπορεί να διαμορφώσει καθόλου σκέψη. Μπορεί να αλλάζει συνέχεια θέμα συζήτησης και να φαίνεται ότι βρίσκεται σε σύγχυση. Τα σχιζοφρενή άτομα μπορεί να παρουσιάζουν πρόβλημα να καταλάβουν τους άλλους, ή και να θυμούνται πράγματα.

Συναισθηματικές αλλαγές
Οι σχιζοφρενείς μπορεί να συμπεριφέρονται «περίεργα» και να πιστεύουν ότι είναι ξεκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Επίσης συχνά παρουσιάζονται εναλλαγές στη διάθεση. Οι ασθενείς μπορεί να βρίσκονται σε κατάσταση ασυνήθιστης διέγερσης ή κατάθλιψης, ή να αισθάνονται φόβο ή καχυποψία. Τα συναισθήματα αμβλύνονται και οι ασθενείς είναι λιγότερο ευαίσθητοι απ' ό,τι προηγουμένως ή δεν δείχνουν τα συναισθήματά τους τόσο πολύ.

Αλλαγές της βασικής προσωπικότητας
Τα άτομα με κάποια ψύχωση συμπεριφέρονται διαφορετικά. Μπορεί να είναι εξαιρετικά δραστήρια ή σαν νυσταγμένα, να γελούν με μια θλιβερή κατάσταση, να κλαίνε με ένα ανέκδοτο ή ακόμα να θυμώνουν χωρίς προφανή λόγο. Συχνά, οι αλλαγές στη συμπεριφορά συνδέονται με τα παραληρήματα ή τις ψευδαισθήσεις. Εάν, λόγου χάρη, πιστεύουν ότι κινδυνεύουν τότε θα καλέσουν την αστυνομία. Άλλοι μπορεί να σταματήσουν να τρώνε γιατί πιστεύουν ότι κάποιος προσπαθεί να τους δηλητηριάσει. Μερικές φορές, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πολύ εκκεντρική και επικίνδυνη συμπεριφορά, όπως όταν αυτοτραυματίζονται ή απειλούν με αυτο-ακρωτηριασμό.


Οι διάφορες φάσεις της σχιζοφρένειας

Η σχιζοφρένεια χαρακτηρίζεται από διάφορες φάσεις. Τις φάσεις κατά τις οποίες ο ασθενής υποφέρει πολύ (η οξεία φάση ή φάση ψυχωσικής εκδήλωσης) και τις φάσεις κατά τις οποίες τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας είναι ελαχιστοποιημένα (η φάση ανάρρωσης ή φάση σταθεροποίησης-χρόνια φάση). Η οξεία φάση ψυχωσικής μπορεί να παρουσιάζεται σε πολλούς ασθενείς μετά από μια πρόδρομη φάση κατά την οποία γίνονται αντιληπτά πρώιμα προειδοποιητικά συμπτώματα της επερχόμενης ψυχωσικής εκδήλωσης. Με άλλα λόγια, υπάρχουν διαφορετικοί κύκλοι, δηλ. πρόδρομη φάση - οξεία φάση (ψυχωσικής εκδήλωσης) - φάση σταθεροποίησης. Η διάρκεια των φάσεων δεν είναι ίδια σε όλους τους ασθενείς. Ορισμένοι ασθενείς βρίσκονται σχεδόν μόνιμα στη φάση ψυχωσικής εκδήλωσης, ενώ άλλοι μπορεί να παρουσιάζουν επεισόδια υποτροπής.

Περισσότερες πληροφορίες για αυτές τις φάσεις:

Περισσότερες πληροφορίες για την πρόδρομη φάση
Σε αυτή τη φάση γίνονται αντιληπτά κάποια πρώιμα προειδοποιητικά συμπτώματα της ψύχωσης. Η φάση αυτή δεν χαρακτηρίζεται από παραληρήματα και ψευδαισθήσεις, ωστόσο οι «ασθενείς» παρατηρούν ότι αρχίζουν να αισθάνονται και να σκέφτονται διαφορετικά (κοινωνική απόσυρση, απουσία πρωτοβουλίας, μειωμένη ενέργεια, παράλογες σκέψεις). Σε ορισμένα άτομα αυτή τη φάση μπορεί να διαρκεί για μερικές ημέρες, ενώ σε άλλα άτομα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Περισσότερες πληροφορίες για την οξεία φάση
Αυτή η φάση χαρακτηρίζεται από παραληρήματα, ψευδαισθήσεις, καθώς και διαταραχές σκέψης. Επίσης εμφανίζονται συνήθως εναλλαγές στη διάθεση, διαταραχές συμπεριφοράς καθώς και αϋπνία (ή υπερβολικός ύπνος). Η φάση αυτή μπορεί να έχει διάρκεια μέχρι και 6 μήνες. Μια καλή θεραπευτική αγωγή συμβάλλει στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και την ελάττωση της διάρκειας αυτής της φάσης.

Περισσότερες πληροφορίες για την χρόνια φάση
Κατά τη φάση σταθεροποίησης οι περισσότεροι ασθενείς εξακολουθούν να παρουσιάζουν αρκετά συμπτώματα. Ωστόσο, τα συμπτώματα αυτά είναι λιγότερο εμφανή από τα συμπτώματα που παρουσιάζονται σε ένα ψυχωσικό επεισόδιο. Σε γενικές γραμμές, αφορούν ελαττωμένη ή βραδύτερη σκέψη, απομάκρυνση και έλλειψη πρωτοβουλίας. Το 20% των ασθενών εξακολουθούν να παρουσιάζουν παραληρήματα, ψευδαισθήσεις και σύγχυση, αλλά σε μικρότερο βαθμό από τη φάση ψυχωσικής εκδήλωσης.


Τα αίτια: βιολογικό και ψυχοκοινωνικό

Σήμερα πιστεύεται ότι το αίτιο της σχιζοφρένειας ανιχνεύεται σε δύο χώρους:

1. Βιολογική ευπάθεια- Κάποιο «λάθος» που συντελέστηκε στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και καθιστά το άτομο πιο ευπαθές και ευάλωτο στη σχιζοφρένεια από άλλα άτομα. Ο λόγος που ο εγκέφαλος αυτού του ατόμου δεν αναπτύχθηκε κανονικά μπορεί να είναι κληρονομικής φύσεως,· ενώ άλλα αίτια μπορεί να περιλαμβάνουν μια λοίμωξη που υπέστη η μητέρα κατά την εγκυμοσύνη, προβλήματα στον τοκετό, μηνιγγίτιδα ή κάποιο ατύχημα.

2. Ψυχοκοινωνικά περιστατικά- Το άτομο μπορεί να υπέστη ένα συναισθηματικό πλήγμα, όπως ένα διαζύγιο, το θάνατο κάποιου μέλους της οικογένειας ή απόλυση από την εργασία του. Για τα άτομα με την ανάλογη «βιολογική προδιάθεση» κάτι τέτοιο μπορεί να «επιφέρει» σχιζοφρένεια.


Τα πρώτα συμπτώματα

Η προδιάθεση στη σχιζοφρένεια πιθανώς να υπάρχει ήδη από την παιδική ηλικία. Τα περισσότερα άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια, εμφανίζουν ήδη από την εφηβεία διαφορετική αντίδραση στα γεγονότα από τα άλλα παιδιά. Συνήθως όμως τα πραγματικά συμπτώματα σχιζοφρένειας εμφανίζονται μεταξύ της ηλικίας των 15 και 30 ετών. Εκ των υστέρων, λέγεται συχνά ότι τα άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια συμπεριφέρονταν διαφορετικά από την παιδική τους ηλικία. Είναι όμως επικίνδυνο να βγάζει συμπέρασμα κανείς ότι τα παιδιά που συμπεριφέρονται διαφορετικά θα παρουσιάσουν αργότερα στη ζωή τους σχιζοφρένεια.
Τα παρακάτω συμπτώματα είναι πρώιμα προειδοποιητικά συμπτώματα σχιζοφρένειας (ωστόσο κανένα από αυτά δεν είναι αποκλειστικό σύμπτωμα της σχιζοφρένειας):

* όταν το άτομο απομακρύνεται και δεν περνά αρκετό χρόνο με άτομα της ηλικίας του,
* απώλεια μνήμης, π.χ. όταν ξεχνά που έχει τοποθετήσει διάφορα πράγματα,
* διαταραχές αντίληψης: όταν τα αντικείμενα αλλάζουν ξαφνικά μέγεθος ή χρώμα.
* παράνοια: το άτομο πιστεύει αδικαιολόγητα ότι κάποιος τον κουτσομπολεύει και γίνονται διάφορα πράγματα πίσω από την πλάτη του,
* υπερβολική ενασχόληση με τη θρησκεία, τη φιλοσοφία, τα υπερφυσικά.· πιθανώς η ένταξη σε κάποια αίρεση,
* διαταραχές σκέψης: ασυνάρτητα, παράλογα ή αφηρημένα επιχειρήματα,
* μικρός χρόνος συγκέντρωσης: αποσπάται εύκολα η προσοχή του,
* κατάθλιψη,
* επιθετική συμπεριφορά, οξυθυμία, απρόβλεπτη εχθρικότητα,
* έλλειψη ενέργειας,
* διαταραχές ύπνου: συχνά ξαγρυπνούν τη νύχτα και κοιμούνται την ημέρα,
* φόβος, τρεμάμενα χέρια και φωνή,
* απώλεια όρεξης ή λαιμαργία,
* επιδείνωση της προσωπικής υγιεινής, π.χ. πλένονται σπάνια,
* προβλήματα προσαρμογής,
* παραληρήματα.


Στην περίπτωση ψυχωσικού επεισοδίου, μπορεί να παρουσιαστούν τα παρακάτω συμπτώματα:

* ψευδαισθήσεις,
* παραληρήματα,
* περίεργη χρήση των λέξεων ή ασυνήθιστη δομή του λόγου, ασυνάρτητες σκέψεις,
* συναισθηματικές αλλαγές,
* αλλαγές της βασικής προσωπικότητας.

Τα συμπτώματα που αναφέρονται παρακάτω αποτελούν πρώιμα προειδοποιητικά συμπτώματα σχιζοφρένειας (ωστόσο κανένα από αυτά δεν είναι αποκλειστικό σύμπτωμα της σχιζοφρένειας :

Η θεραπεία των ατόμων με σχιζοφρένεια

Είναι πολύ σημαντικό να προσφέρεται θεραπεία στα άτομα με σχιζοφρένεια. Οι θεραπευτικές αγωγές βελτιώνουν πολύ την ποιότητα ζωής των ατόμων και βασίζονται στα εξής: τη φαρμακευτική αγωγή και το δομημένο περιβάλλον. Επιπλέον, ορισμένοι ασθενείς πληρούν τις προϋποθέσεις για συγκεκριμένα προγράμματα επανένταξης.

Φαρμακευτική αγωγή- Στα άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια χορηγούνται ειδικά αντιψυχωσικά φάρμακα. Τα φάρμακα αυτά διατηρούν υπό έλεγχο τα παραληρήματα και τις ψευδαισθήσεις. Τα σύγχρονα φάρμακα προφυλάσσουν τους ασθενείς από την πλήρη απομάκρυνση. Οι ασθενείς νοιώθουν λιγότερο φόβο και δυστυχία, που προκαλούν τα παραληρήματα και οι ψευδαισθήσεις.
Τα φάρμακα αυτά δεν έχουν τα ίδια καλά αποτελέσματα σε όλους. Μερικοί ασθενείς δεν επωφελούνται καθόλου, ενώ άλλοι ασθενείς δεν επωφελούνται όσο χρειάζεται.
Εάν η φαρμακευτική αγωγή είναι ωφέλιμη, πρέπει συνήθως να λαμβάνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμη κι όταν ο ασθενής αισθάνεται ήδη καλύτερα. Σε αυτή την περίπτωση η χορήγηση εξυπηρετεί στην μη επανεμφάνιση των συμπτωμάτων.

Περιβάλλον- Η καλή συμβουλευτική υποστήριξη έχει μεγάλη σημασία. Τα άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια είναι πολύ ευαίσθητα σε ότι συμβαίνει γύρω τους. Γι' αυτό είναι σημαντικό να αποφεύγεται το άγχος όσο το δυνατόν περισσότερο.
Επιπλέον, τα άτομα αυτά χρειάζονται μια δομή στη ζωή τους· πρέπει να έχουν κίνητρο ώστε να παίρνουν τα φάρμακά τους, να συμμετέχουν σε συμβουλευτικές ομάδες, να εξασκούν κοινωνικές δραστηριότητες, κλπ.

Επανένταξη- Όπως είναι φυσικό, οι πάσχοντες από σχιζοφρένεια δυσκολεύονται να αποδεχθούν ότι πάσχουν πράγματι από την ασθένεια. Η ελαττωμένη δυνατότητα μάθησης τους καθιστά εξαιρετικά ευάλωτους. Είναι σημαντικό τα άτομα αυτά να μαθαίνουν να διεξάγουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες στο σπίτι, σε κοινωνικές περιστάσεις, στη δουλειά ή στο σχολείο. Μέσα από εκπαιδευτικά μαθήματα μπορούν να βοηθηθούν με σκοπό την επανένταξη στην καθημερινή ζωή. Αυτό επιτυγχάνεται και με τη διαβίωσή τους σε ειδικούς ξενώνες.

Το μέλλον των ατόμων που πάσχουν από σχιζοφρένεια

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, τα συμπτώματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με φαρμακευτική αγωγή και την παροχή του κατάλληλου περιβάλλοντος. Οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζουν σοβαρά συμπτώματα για όλη τους τη ζωή.

Υπάρχει θεραπεία;
Ένα τέταρτο περίπου των ασθενών μπορεί να θεραπευτούν πλήρως λαμβάνοντας την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή καθώς και συμβουλευτική υποστήριξη.

Τα τρία τέταρτα των ασθενών εξακολουθούν σε ένα βαθμό να παρουσιάζουν συμπτώματα. Κάποιοι ασθενείς, εμφανίζουν υποτροπή «ψυχωσικών επεισοδίων». Οι ασθενείς με υποτροπή των συμπτωμάτων πρέπει να λαμβάνουν τα φάρμακά τους ανελλιπώς προκειμένου να αποτρέπουν τα συμπτώματα για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ορισμένοι ασθενείς αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα σε μόνιμη βάση παρόλη τη συμβουλευτική και φαρμακευτική υποστήριξη. Σαράντα τοις εκατό των ασθενών βρίσκονται σε ψυχιατρικές κλινικές ή σε ειδικούς ξενώνες.
Οι ισχυρές επιπτώσεις της νόσου στην προσωπικότητα του ασθενούς οδηγούν περίπου 8% των ασθενών στην αυτοκτονία γιατί δεν μπορούν πλέον να αντιμετωπίσουν τη ζωή.

Σχιζοφρένεια και καθημερινότητα
Τα περισσότερα άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια δεν είναι σε θέση να ζήσουν φυσιολογικά. Ο μεγαλύτερος αριθμός ασθενών δεν μπορεί να εργαστεί για τρία χρόνια μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων. Μετά από διάστημα 10 χρόνων, 40% χρειάζεται μόνιμη φροντίδα.
Ένα μικρό ποσοστό είναι σε θέση να διατηρήσει κάποιες κοινωνικές επαφές, αλλά η πλειοψηφία δεν μπορεί να φροντίσει τους εαυτούς τους. Η κοινωνία εγκαταλείπει αυτά τα άτομα γιατί δεν είναι σε θέση να χειριστεί ανθρώπους που συμπεριφέρονται «παράξενα» ή επιθετικά.

Οι επιπτώσεις στην οικογένεια
Η οικογένεια και τα άτομα που φροντίζουν τον ασθενή που πάσχει από σχιζοφρένεια δυσκολεύονται να συνεννοηθούν μαζί του. Ανησυχούν και δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με αυτό το μέλος της οικογένειάς τους.

Το υπερβολικό βάρος προκαλεί σοβαρές χρόνιες ασθένειες

Υπέρβαρο άτομο.

Όταν έχετε υπερβολικό βάρος τότε πρέπει να ξέρετε ότι διατρέχετε αυξημένο κίνδυνο να προσβληθείτε από σοβαρότατες χρόνιες ασθένειες που πιθανόν ν' απειλούν τη ζωή σας.

Ο κίνδυνος αυτός φάνηκε ξεκάθαρα στα αποτελέσματα έρευνας γιατρών από την ιατρική σχολή του πανεπιστήμιου της Βοστόνης και του Χάρβαρντ, οι οποίοι ανάλυσαν τις επιπτώσεις του βάρους σώματος πάνω στην υγεία για μια χρονική περίοδο 10 ετών.

Ο κίνδυνος για διαβήτη, αρτηριακή υπέρταση, καρδιακά προβλήματα, πέτρες στη χολή, καρκίνο του παχέος εντέρου και εγκεφαλικά επεισόδια φάνηκε ότι αυξανόταν σημαντικά ανάλογα με την αύξηση του βάρους σώματος, σε άνδρες και γυναίκες.

Για να αξιολογηθεί καλύτερα το υπερβολικό βάρος οι ερευνητές μέτρησαν σε κάθε ασθενή το Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ).
Ο ΔΜΣ υπολογίζεται σαν το πηλίκο του βάρους σώματος (Β) με μονάδα μέτρησης σε κιλά, διαιρούμενο δια του ύψους (Υ) με μονάδα μέτρησης σε μέτρα στο τετράγωνο. Δηλαδή ΔΜΣ=Β/Υ2.

Ο ΔΜΣ είναι πολύ καλύτερος δείκτης του κατά πόσο κάποιος είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος διότι λαμβάνεται υπ' όψη στον υπολογισμό του και το ύψος του κάθε ασθενή.

Τα κριτήρια που λήφθηκαν υπ' όψη για την κατάταξη των ασθενών ήταν τα ακόλουθα:

*

Κανονικό βάρος του ατόμου για το ύψος του είναι όταν ο ΔΜΣ κυμαίνεται μεταξύ 18,5 και 24,9
*

Υπέρβαρα είναι τα άτομα που έχουν ΔΜΣ μεταξύ 25 και 29,9
*

Παχύσαρκα είναι τα άτομα που έχουν ΔΜΣ από 30 έως 35 και πιο πάνω

Τα αποτελέσματα των ερευνητών, μετά από παρακολούθηση 10 ετών των ασθενών, έδειξαν τα ακόλουθα:

*

Οι ασθενείς οι οποίοι έχουν ΔΜΣ ίσο ή μεγαλύτερο από 35, διατρέχουν 20 φορές περισσότερο κίνδυνο να εκδηλώσουν διαβήτη σε σχέση με αυτούς που έχουν ένα φυσιολογικό ΔΜΣ μεταξύ 18,5 και 24,9.
*

Ασθενείς οι οποίοι ήσαν υπέρβαροι αλλά όχι παχύσαρκοι, είχαν δηλαδή ένα ΔΜΣ μεταξύ 25 και 29,9, είχαν επίσης στατιστικώς σημαντικά μεγαλύτερο κίνδυνο ν' αναπτύξουν αρτηριακή υπέρταση καρδιακά νοσήματα, ψηλή χοληστερόλη και πέτρες στη χολή.
*

Ακόμη και για τους ασθενείς εκείνους που είχαν ένα φυσιολογικό ΔΜΣ από 18,5 έως 24,9, αυτοί οι οποίοι ήσαν στο άνω ήμισυ του κανονικού πεδίου δηλαδή είχαν ΔΜΣ από 22 έως 24,9 είχαν αυξανόμενο κίνδυνο να παρουσιάσουν σοβαρές χρόνιες ασθένειες, έστω και αν ο κίνδυνος αυτός ήταν μικρότερος παρά στους υπέρβαρους (ΔΜΣ 25-29,9) και στους παχύσαρκους (ΔΜΣ 30-36)
*

Είναι καλό οι ενήλικες να διατηρούν ένα ΔΜΣ μεταξύ 18,5 και 21,9 διότι στα επίπεδα αυτά ελαχιστοποιούνται οι κίνδυνοι ανάπτυξης ασθένειας λόγω αυξημένου βάρους σώματος

Η μελέτη αυτή είναι πολύ σημαντική διότι δείχνει ξεκάθαρα τη σχέση αυξημένου βάρους και σοβαρών χρόνιων ασθενειών.

Ο διαβήτης, ο καρκίνος του παχέος εντέρου, η αρτηριακή υπέρταση, τα καρδιακά προβλήματα, τα εγκεφαλικά επεισόδια και οι πέτρες στη χολή αυξάνονται αναλογικά με το Δείκτη Μάζας Σώματος και γι' αυτό για καλύτερη προστασία της υγείας τους οι ενήλικες πρέπει να διατηρούν το δείκτη αυτό μεταξύ 18,5 και 21,9.

Ποια η σχέση μεταξύ αυτοκτονίας και καπνίσματος;

Το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο αυτοκτονίας

Η κατανόηση των ψυχικών και βιολογικών μηχανισμών που οδηγούν σε συμπεριφορά αυτοκαταστροφής, είναι βασική προϋπόθεση για την πρόληψη της αυτοκτονίας.

Οι παράγοντες που οδηγούν σε σκέψεις και απόπειρα αυτοκτονίας είναι πολλοί και σύνθετοι. Η κατάθλιψη, η κατάχρηση αλκοόλ, το κάπνισμα και η χρήση ναρκωτικών μεταξύ άλλων, έχουν συσχετισθεί με την αυτοκτονία.

Από το 1970, επιδημιολογικές και κλινικές έρευνες είχαν φέρει στην επιφάνεια το γεγονός ότι υπάρχει σχέση μεταξύ σκέψεων αυτοκτονίας και καπνίσματος.

Παρά το γεγονός ότι η εν λόγω σχέση επιβεβαιώθηκε από διάφορες ερευνητικές ομάδες, εντούτοις ο βιολογικός μηχανισμός δια μέσου του οποίου αυτό γίνεται δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί.
Πρόσφατα βρέθηκε ότι στον εγκέφαλο καπνιστών, είναι μειωμένη η συγκέντρωση ενός ενζύμου, της μονοαμινοξειδάσης, που έχει καθοριστικό ρόλο στο μεταβολισμό της σεροτονίνης. Οι αλλοιώσεις του μεταβολισμού της σεροτονίνης εμπλέκονται στην κατάθλιψη που μπορεί να οδηγήσει σε αυτοκτονία.

Η δράση της μονοαμινοξειδάσης είναι μειωμένη σε καπνιστές αλλά επανέρχεται στα φυσιολογικά όρια στους πρώην καπνιστές. Η διακοπή του καπνίσματος συνοδεύεται από αποκατάσταση του μεταβολισμού της σεροτονίνης με απομάκρυνση των σκέψεων αυτοκαταστροφής.

Γιατροί από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν σε μια πληθυσμιακή έρευνα που άρχισε από το 1989, εξέτασαν τη συχνότητα των ψυχιατρικών διαταραχών σε σχέση με το κάπνισμα για χρονική διάρκεια 10 ετών.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αυτοί που κάπνιζαν και όχι εκείνοι που είχαν διακόψει το κάπνισμα, είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν σκέψεις αυτοκαταστροφής και να κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας.

Το γεγονός αυτό ήταν ανεξάρτητο από το εάν υπήρχε στην αρχή της έρευνας κατάθλιψη ή όχι στους συμμετέχοντες. Αυτό δείχνει ότι το κάπνισμα λειτουργεί ως ανεξάρτητος παράγοντας που προκαλεί διαταραχές στο μεταβολισμό του εγκεφάλου που προδιαθέτουν στην αυτοκτονία.

Σε ασθενείς που στην αρχή της περιόδου έρευνας είχαν κατάθλιψη και παράλληλα κάπνιζαν, ο κίνδυνος για συμπεριφορά αυτοκαταστροφής και αυτοκτονία ήταν μεγαλύτερος. Δεν αποκλείεται ότι στους ασθενείς με κατάθλιψη, το κάπνισμα να λειτουργεί ως επιπρόσθετος επιβαρυντικός παράγοντας που αυξάνει τις τάσεις αυτοκτονίας.

Η κατάθλιψη στην εποχή μας προσβάλλει ένα συνεχώς αυξανόμενο αριθμό συνανθρώπων μας. Η αυτοκτονία δυστυχώς απειλεί ασθενείς όλων των ηλικιών. Είναι σημαντικό να αναγνωρίζονται οι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο σκέψεων αυτοκαταστροφής και απόπειρας αυτοκτονίας.

Το κάπνισμα είναι μάστιγα με πολλές αρνητικές συνέπειες που συχνά απειλούν τη ζωή σε μεγάλο ποσοστό ανθρώπων.

Είναι σημαντικό να είναι σε γνώση όλων ότι το κάπνισμα σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας και ότι ασθενείς με κατάθλιψη που καπνίζουν, επιδεινώνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση τους.

Πόσο αποτελεσματικό είναι το νέο εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας;

Το εμβόλιο Gardasil είναι σε θέση να προλαμβάνει το 99% των περιπτώσεων με προκαρκινικές βλάβες του τραχήλου της μήτρας.

Σε γυναίκες που είναι σεξουαλικά ενεργές, οι οποίες ακόμη δεν έχουν μολυνθεί από τον ιό HPV που προκαλεί τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, η χορήγηση του εμβολίου κατά του εν λόγω ιού, θα μπορούσε να μειώνει δραστικά τον αριθμό των νέων προκαρκινικών βλαβών και καρκίνων του τραχήλου της μήτρας που προκαλούνται από τους ιούς HPV 16 και 18.

Οι ιοί HPV 16 και 18, ευθύνονται για περίπου 70% των περιπτώσεων καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Το εμβόλιο Gardasil προσφέρει προστατευτική ανοσία κατά των ιών HPV 16 και 18 που προκαλούν προκαρκινικές αλλοιώσεις και καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.

Επίσης προσφέρει ψηλό βαθμό προστασίας κατά των ιών HPV 6 και 11 που προκαλούν μαζί πέραν του 90% όλων των περιπτώσεων κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων. Οι 4 τύποι των ιών HPV, ευθύνονται για μεγάλο αριθμό παθολογικών τεστ Παπανικολάου και χαμηλού βαθμού βλάβες του τραχήλου.

Στη μεγαλύτερη έρευνα που έγινε ποτέ για την αποτελεσματικότητα του Gardasil, οι ερευνητές συνδύασαν και ανάλυσαν τα δεδομένα από 4 τυχαιοποιημένες θεραπευτικές δοκιμές στις οποίες συμμετείχαν 20.583 γυναίκες, ηλικίας 15 έως 26 ετών από πέραν των 24 χωρών της Ευρώπης, Βορείου Αμερικής, Λατινικής Αμερικής και Ασίας. Οι συμμετέχουσες, με τυχαίο τρόπο κατανέμονταν στο να λάβουν το εμβόλιο ή ένα πλασέμπο (εικονικό εμβόλιο). Η διάρκεια παρακολούθησης ήταν 3 χρόνια.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η προφυλακτική χορήγηση του εμβολίου ήταν εξαιρετικά αποτελεσματική στην πρόληψη των προκαρκινικών αλλοιώσεων που προκαλούν οι ιοί HPV στον τράχηλο της μήτρας.

Η αποτελεσματικότητα στην πρόληψη των προκαρκινικών τραχηλικών βλαβών ήταν της τάξης του 99%. Βρέθηκε ότι το εμβόλιο προσφέρει πολύ ψηλή προστασία από σοβαρές ασθένειες που σχετίζονται με τους ιούς HPV, σε γυναίκες που δεν είχαν εκτεθεί πριν από το εμβόλιο σε ιούς που αντιμετωπίζονται από το εμβόλιο.

Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας, αποτελεί τη δεύτερη σε συχνότητα αιτία θανάτου λόγω καρκίνου στις γυναίκες. Προκαλεί 240.000 θανάτους, κάθε χρόνο παγκοσμίως.

Οι εμπειρογνώμονες υπολογίζουν ότι κατά το 2007, περίπου 500.000 γυναίκες θα προσβληθούν από καρκίνο τραχήλου της μήτρας παγκόσμια. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο αριθμός των γυναικών που θα παρουσιάσουν τη νόσο υπολογίζεται στις 11.000. Στη εν λόγω χώρα κάθε μέρα, 10 γυναίκες πεθαίνουν από καρκίνο τραχήλου της μήτρας.

Χάρις στην έρευνα αυτή και προηγούμενες εργασίες, αποδεικνύεται επιπρόσθετα ότι το εν λόγω εμβόλιο προστατεύει και από 3 άλλους σπάνιους καρκίνους (αδενοκαρκίνωμα του τραχήλου, καρκίνο του κόλπου και καρκίνο του αιδοίου) που προκαλούνται από τους ιούς HPV.

Σύμφωνα με υπολογισμούς από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC) των Ηνωμένων Πολιτειών, περισσότεροι από 20 εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες, είναι μολυσμένοι με ιό HPV. Επιπρόσθετα κάθε χρόνο καταγράφονται περισσότερες από 6 εκατομμύρια νέες περιπτώσεις μολύνσεων με τον εν λόγω ιό, γεγονός που καθιστά τη νόσο τη συχνότερη μόλυνση που μεταδίδεται από το σεξ στη χώρα.

Βασικά, θα μπορούσε να λεχθεί ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι με ενεργό σεξουαλική ζωή, θα εκτεθούν σε κάποια φάση της ζωής τους στον ιό HPV. Στους περισσότερους δεν προκαλεί επιπλοκές και φεύγει από μόνος του. Ωστόσο σε αριθμό περιπτώσεων μολύνσεων με ψηλού κινδύνου τύπους του ιού HPV, εάν δεν γίνει η κατάλληλη αντιμετώπιση, είναι δυνατό να προκληθεί καρκίνος του τραχήλου της μήτρας.

Οι ασθενείς που θα αναπτύξουν καρκίνο τραχήλου μήτρας, παρουσιάζουν από πριν προκαρκινικές αλλοιώσεις στον τράχηλο. Το εμβόλιο Gardasil βρέθηκε στη μεγάλη αυτή έρευνα ότι είναι σε θέση να προλαμβάνει το 99% των περιπτώσεων με προκαρκινικές βλάβες.

Το εμβόλιο εγκρίθηκε για χορήγηση σε κορίτσια και γυναίκες καλύπτοντας τις ηλικίες από 9 έως 26 ετών. Το γεγονός της χορήγησης εμβολίου για πρόληψη σεξουαλικά μεταδιδόμενης νόσου σε κορίτσια πριν από την εφηβική ηλικία, δημιούργησε κάποιες αντιδράσεις. Όμως οι ειδικοί δηλώνουν ότι το ανοσολογικό σύστημα των κοριτσιών και νεαρών γυναικών, αντιδρά πολύ καλά στο εμβόλιο και έτσι αυξάνει την προστασία τους από τον καρκινογόνο ιό.

Συνοπτικά, βλέπουμε ότι ο εμβολιασμός σε μεγάλη κλίμακα και η ανίχνευση με το τεστ Παπανικολάου των προκαρκινικών καταστάσεων του τραχήλου της μήτρας, θα μειώσει δραματικά τη μάστιγα του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και άλλων ασθενειών που σχετίζονται με τον ιο HPV.

AIDS

Ο αριθμός των παιδιών που θα μείνουν ορφανά εξαιτίας του AIDS σχεδόν θα διπλασιαστεί σε 25 εκατομμύρια μέχρι το τέλος της δεκαετίας.

Aids campaign

Ευρηματική καμπάνια για το Aids και τα θανατηφόρα προβλήματα που δημιουργεί.
Πολές φορές μια σοκαρίστική εικόνα φέρνει μεγαλύτερο αποτέλεσμα απο μια λογική εξήγηση.

Mάθημα ζωής από τον καρκίνο

«Kοιτάχτηκα στον καθρέφτη και είπα στον εαυτό μου: 'Θάλεια, δεν φαίνεσαι να έχεις καρκίνο. Mια χαρά είσαι. Όμορφη και ρόδινη! Kαι έτσι θα μείνεις, δεν θα το αφήσεις να βγει προς τα έξω...'»

ΑΡΕΤΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Δεν φώναξε, δεν ούρλιαξε, δεν έκλαψε. Σήκωσε μονάχα το βλέμμα της και ρώτησε τον ειδικό: «Πόσες πιθανότητες έχω;». « Μισές μισές...», απάντησε εκείνος. «Και μετά;», ξαναρώτησε. «Τακτική παρακολούθηση για πιθανή επανεμφάνιση», είπε ο γιατρός.

H Θάλεια δίνει εδώ και εννέα χρόνια μια απίστευτη μάχη γενναιότητας με τον καρκίνο...

H Θάλεια μάζεψε την τσάντα της και τον φάκελο με τις εξετάσεις και βγήκε στον δρόμο. Ήταν ένα ζεστό αυγουστιάτικο πρωινό. Διέσχισε και τα δύο ρεύματα της Λ. Αλεξάνδρας δίχως να περιμένει το φανάρι - λες και δεν υπήρχαν αυτοκίνητα. Δεν άκουγε καν τα κορναρίσματα, ούτε τις βρισιές των οδηγών.

Ύστερα άρχισε να περπατά ασταμάτητα, δίχως προορισμό. Μέχρι που κατέρρευσε σ' ένα παγκάκι στην Πλατεία Αμερικής. Δεν θυμάται τίποτα άλλο από εκείνη την ημέρα. Μόνο ότι στο σπίτι της έφτασε αργά το απόγευμα...

Δύναμη και θέληση τα όπλα μου. Εννέα χρόνια αργότερα και η Θάλεια στα 45 της χρόνια παλεύει ακόμα με τον καρκίνο που της εμφανίστηκε συνολικά τέσσερις φορές: «Έχω τη δύναμη και τον νικώ κάθε φορά που έρχεται. Και αν ξανάρθει, πάλι θα τον νικήσω! Γιατί αυτό είναι που περιμένει ο καρκίνος: να σε βρει ανέτοιμο, αδύναμο, ευάλωτο, δίχως όπλα! Εγώ έχω όπλα - τη δύναμή μου και τη θέλησή μου να ζήσω...».

Έχει υποβληθεί έως τώρα σε πέντε χειρουργεία - δύο αφαίρεσης μαστών, ένα γυναικολογικό, ένα σε ευπαθές όργανο και το τελευταίο για μελάνωμα στον μηρό πριν από τρεις μήνες - και αντέχει ακόμα. Έχει μια βαθιά λαχτάρα να μεγαλώσει και να στηρίξει τα δυο της κορίτσια - 18 και 14 χρόνων αντίστοιχα - που με τη σειρά τους βοηθούν, στηρίζουν και ενθαρρύνουν τη μητέρα τους στον δύσκολο αγώνα της. Ο άνδρας της Θάλειας πέθανε από έμφραγμα λίγο πριν εκείνη αρρωστήσει: «Είναι τόσο απρόβλεπτη η ζωή! Οι ανατροπές έρχονται μέσα σε δευτερόλεπτα, εκεί που δεν το περιμένεις. Είχαμε μαζί μια βιοτεχνία ρούχων στη N. Ιωνία, παλεύαμε μέρα - νύχτα, αλλά ήμασταν μια ευτυχισμένη οικογένεια. Όταν έφυγε εκείνος, αναγκάστηκα να πουλήσω την επιχείρηση και να πιάσω δουλειά σε μια ιδιωτική εταιρεία. Λίγους μήνες μετά μού εμφανίστηκε καρκίνος στον αριστερό μαστό... ».

H αποδοχή του προβλήματος είναι το πιο δύσκολο για έναν καρκινοπαθή. «Όταν το καταφέρεις όμως, έχεις τη μισή λύση. Γιατί παραδέχεσαι ότι έχεις έναν εχθρό και ετοιμάζεις τα όπλα σου! Στην αρχή, είναι αλήθεια, νόμισα ότι ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Έξω είχε 40 βαθμούς και εγώ κρύωνα. Δεν υπήρχαν αισθήματα, ούτε καν πόνος. Μονάχα ένα απίστευτο κενό... Ήταν σαν να είχα κιόλας πεθάνει...».

H αίσθηση αυτή δεν κράτησε περισσότερο από 3-4 ημέρες: «Ξαφνικά, το τρίτο πρωινό σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και ήμουν ένας άλλος άνθρωπος. Είχα βρει πάλι το γέλιο και την αισιοδοξία μου. Κοιτάχθηκα στον καθρέφτη και είπα στον εαυτό μου: 'Θάλεια, δεν φαίνεσαι να έχεις καρκίνο. Μια χαρά είσαι. Όμορφη και ρόδινη! Και έτσι θα μείνεις, δεν θα το αφήσεις να βγει προς τα έξω...'».
Κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία

Κάθε φορά που έκανε χημειοθεραπεία, επέστρεφε την ίδια ημέρα στη δουλειά της! Δεν ντράπηκε ούτε φοβήθηκε ποτέ να πει «είμαι καρκινοπαθής» και ο καρκίνος ήταν τελικά για τη Θάλεια «το μεγαλύτερο μάθημα ζωής που πήρα ποτέ... Αυτό το μάθημα με έκανε να δω και τη ζωή και τους ανθρώπους με ένα διαφορετικό βλέμμα... Με έκανε να εκτιμήσω κάθε μικροχαρά και με δίδαξε να ζω την κάθε μου μέρα σαν να είναι η τελευταία!».

Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι «τα έχω καλά με τη συνείδησή μου και κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ είμαι έτοιμη και να μην ξυπνήσω, αφού δεν έχω παραλείψει να κάνω κάτι καλό, μια μικρή ανθρώπινη πράξη, να βοηθήσω κάποιον που έχει ανάγκη, να περάσω από ένα θάλαμο καρκινοπαθών και να τους πω 'με βλέπετε, ήμουν και εγώ εδώ και τώρα είμαι καλά', να σφίξω ένα χέρι, να χαμογελάσω σ' ένα θλιμμένο πρόσωπο, να χτυπήσω την πόρτα της διπλανής μου γερόντισσας και να της προσφέρω ένα πιάτο φαγητό ή να πιούμε μαζί τον απογευματινό μας καφέ...».

Δεν έχει ξεφύγει ακόμη από τον κίνδυνο και αυτήν τη στιγμή βρίσκεται πάλι σε φάση θεραπείας. Θέλει να ελπίζει ότι αυτή η φορά «είναι και η τελευταία, αλλά και αν δεν είναι έτσι, θα έχω κρατημένα τα όπλα μου και θα είμαι σε επιφυλακή.

Ο καρκίνος επιμένει γιατί θέλει να μου δώσει και άλλα μαθήματα. Δεν θα τα αρνηθώ...».
Αξίζει να παλεύεις για τη ζωή

Δεν του επέτρεψε τελικά να βγει προς τα έξω! Ακόμα και τα χειρουργεία αφαίρεσης μαστού δεν της άφησαν «μια αίσθηση ακρωτηριασμού ή αναπηρίας. Έκλαψα περισσότερο από ανακούφιση που έφυγε από πάνω μου το 'πρόβλημα' παρά από την έλλειψη των μαστών που ήταν το 'σύμβολο' της γυναικείας μου οντότητας. Έπεισα τον εαυτό μου ότι όταν κάποιο μέλος του σώματος είναι άρρωστο ή νεκρό, είναι και περιττό, πρέπει να φεύγει. Τον έπεισα για κάτι ακόμα: αξίζει να παλεύεις για τη ζωή, γιατί τίποτα πολυτιμότερο δεν υπάρχει απ' αυτήν...».

Ταλαιπωρήθηκε πολύ, αλλά δεν πτοήθηκε: «Έδινα δύναμη στα κοριτσάκια μου και αντλούσα από τη δική τους δύναμη, το δικό τους μεγάλο κουράγιο. H βεβαιότητα ότι αν έχανα τη δύναμή μου θα έχανα και τη μάχη και θα έμεναν μόνες, ήταν και το 'καταπραϋντικό' μου για τους πόνους και τις ταλαιπωρίες που πέρασα. Πήγαινα για χημειοθεραπεία σαν να πήγαινα σε μια ωραία θεατρική παράσταση. Και την ώρα που το φάρμακο περνούσε και έκαιγε τη φλέβα μου μεταφερόμουν σε μια ωραία παραλία και εκεί έκτιζα κάστρα με τις κόρες μου...».

Εθισμός στο σεξ: Αυτά που πρέπει να ξέρετε

Υπολογίζεται ότι 3% έως 5% των ενηλίκων πάσχουν από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά

Ο εθισμός στο σεξ είναι μια πραγματική ψυχική διαταραχή η οποία μπορεί να επηρεάζει σοβαρά την κοινωνική, οικογενειακή και επαγγελματική ζωή των ατόμων που υποφέρουν.

Οι ειδικοί δίνουν διάφορα ονόματα για τη σοβαρή αυτή πάθηση. Ορισμένοι γιατροί την αποκαλούν ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά ή σεξουαλική μανία ή ακόμη έμμονη διαστρέφουσα σεξουαλική δραστηριότητα.

Η κατάσταση αυτή εκδηλώνεται όταν το άτομο που παρουσιάζει το πρόβλημα, νιώθει τόσο έντονα την ανάγκη για να ασχολείται με θέματα σεξ που επηρεάζονται οι σχέσεις του και η εργασία του.

Το άτομο υποφέρει πραγματικά και η προσωπική και οικογενειακή του ζωή κινδυνεύουν να καταστραφούν από τις συνέπειες της ψυχαναγκαστικής σεξουαλικής συμπεριφοράς.

Υπολογίζεται ότι 3% έως 5% των ενηλίκων πάσχουν από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά. Η διαταραχή αυτή παρουσιάζεται περισσότερο στους άνδρες παρά στις γυναίκες.

Οι γυναίκες που πάσχουν δεν μπορούν να υπολογιστούν με ακρίβεια. Λόγω των κοινωνικών επιπτώσεων οι γυναίκες δεν αποκαλύπτουν το πρόβλημα με την ίδια ευκολία που μπορεί να το κάνουν οι άνδρες. Για το λόγο αυτό είναι πολύ πιθανόν ότι ο πραγματικός αριθμός των γυναικών που πάσχουν είναι μεγαλύτερος από αυτόν που σήμερα είναι γνωστός.

Η πάθηση παρουσιάζεται στους ετερόφυλους και στους ομοφυλόφιλους. Υπολογίζεται ότι είναι συχνότερη στους ετερόφυλους άνδρες.

Πολλά από τα άτομα που πάσχουν από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά είναι παντρεμένα και έχουν κατά τα άλλα μια φαινομενικά φυσιολογική ζωή. Συχνά έχουν διπλή ζωή και δυσκολεύονται στο να αναπτύξουν και να διατηρήσουν στενές συναισθηματικές σχέσεις.
Τα κυριότερα σημεία και συμπτώματα της ψυχαναγκαστικής σεξουαλικής συμπεριφοράς είναι τα ακόλουθα:

* Η σεξουαλική συμπεριφορά γίνεται προβληματική διότι συνοδεύεται από έμμονες ιδέες, επηρεάζει τις καθημερινές δραστηριότητες, επηρεάζει τις σχέσεις με τους άλλους

* Ύπαρξη πολλαπλών σεξουαλικών συντρόφων ή εξωσυζυγικών σχέσεων

* Σεξουαλικές επαφές με σειρά από άγνωστους συντρόφους συμπεριλαμβανομένων και των κοινών γυναικών

* Χρήση τηλεφωνικών υπηρεσιών που προσφέρονται για σκοπούς σεξ

* Σαδιστικές ή μαζοχιστικές σεξουαλικές πράξεις οι οποίες προκαλούν σεξουαλική διέγερση διαμέσου της πρόκλησης ή αποδοχής πόνου κατά το σεξ

* Επίδειξη των σεξουαλικών οργάνων σε κοινούς χώρους (επιδειξιμανία)

Η ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά έχει τάση να είναι έντονη, χρόνια και είναι πέραν των δυνατοτήτων ελέγχου του άτομου που πάσχει. Όσο περισσότερο το άτομο ψάχνει να λύσει τις ανάγκες του διαμέσου του σεξ, τόσο περισσότερο νιώθει ότι δεν μπορεί να το πετύχει.

Ο ασθενής νιώθει όλο και περισσότερο απογοητευμένος. Στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί το σεξ σαν ένα τρόπο για να ξεφύγει από άλλα προβλήματα που το βασανίζουν όπως η μοναξιά, η κατάθλιψη, το άγχος και το στρες.

Ποιες είναι όμως οι αιτίες που προκαλούν την κατάσταση αυτή;

Οι ψυχολογικοί μηχανισμοί που οδηγούν στην ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά μπορεί να δημιουργήθηκαν ήδη κατά την παιδική ηλικία. Οικογενειακά προβλήματα, η σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, είναι αιτίες που μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στη σεξουαλική συμπεριφορά.

Τα ψυχολογικά τραύματα που πιθανόν ένα παιδί να έχει υποστεί, μπορεί να του δημιουργούν ντροπή ή το αίσθημα ότι δεν αξίζει τίποτα. Τα αισθήματα αυτά δυνατόν να προκαλούν στρεβλώσεις στις σχέσεις του παιδιού με τους άλλους όταν μεγαλώσει και παράλληλα να προκαλούν διαταραχές στη σεξουαλική του συμπεριφορά.
Τα άτομα που υποφέρουν από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά διατρέχουν διάφορους σοβαρούς κίνδυνους:

* Προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην οικογένεια και στις συζυγικές σχέσεις

* Δημιουργία χρεών λόγω δαπανών που είναι αναγκαίες για την εκπλήρωση των σεξουαλικών αναγκών όπως για παράδειγμα για σκοπούς πορνείας, πορνογραφίας, τηλεφωνικών υπηρεσιών για σεξ και άλλων εξόδων

* Τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα όπως το AIDS, η γονόρροια, τα χλαμύδια, η σύφιλη απειλούν όχι μόνο το άτομο που πάσχει από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά αλλά και τους διάφορους συντρόφους που έχει κατά καιρούς

* Προβλήματα με την αστυνομία, λόγω σεξουαλικών επιθέσεων, επιδειξιμανίας ή λόγω πορνείας

* Επαγγελματικά προβλήματα λόγω αδυναμίας συγκέντρωσης και κίνδυνος απώλειας της εργασίας

* Κίνδυνος κατάχρησης αλκοόλ και χρήσης ναρκωτικών

* Αισθήματα απογοήτευσης και ντροπής διότι ο ασθενής συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να καταστείλει συμπεριφορές που δεν είναι κοινωνικά αποδεκτές και οι οποίες διαταράσσουν τις κανονικές του σχέσεις

Τα άτομα που πάσχουν από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά έχουν ανάγκη από θεραπεία.

Η ψυχοθεραπεία είναι μια αποτελεσματική μέθοδος που συμβάλλει στη καταπολέμηση του προβλήματος. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι ατομική ή ομαδική.

Ειδικοί γιατροί μπορούν να βοηθήσουν τον ασθενή να αναγνωρίσει καλύτερα το ρόλο του σεξ σαν ένα μέρος μιας σχέσης αγάπης. Μπορούν επίσης να βοηθήσουν τον ασθενή να αντιμετωπίζει καλύτερα τα ψυχικά τραύματα που έχει υποστεί κατά την παιδική ηλικία και που οδηγούν στην ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά.

Ταυτόχρονα με την ψυχοθεραπεία, η αντιμετώπιση των προβλημάτων μέσα στο ζευγάρι από ειδικό σε θέματα οικογενειακής θεραπείας είναι χρήσιμη για να επιλυθούν τα προβλήματα που δημιουργούνται λόγω των ψυχαναγκαστικών σεξουαλικών δραστηριοτήτων.

Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα βοηθούν στην καταστολή της σεξουαλικής ορμής δια μέσου της δράσης που έχουν στον εγκέφαλο. Οι σεξουαλικός ψυχαναγκασμός μειώνεται όταν τα φάρμακα αυτά μειώνουν τα ψυχικά συμπτώματα του άγχους που συνοδεύουν τις καταστάσεις αυτές.

Η συμπαράσταση από την οικογένεια και τους φίλους είναι απαραίτητη για να μπορέσει ο ασθενής να ξεπεράσει το δύσκολο αυτό πρόβλημα.

Ένα αργοπορημένο δώρο για την Αμαλία

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες ινοσάρκωμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/ 1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

• ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

• ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

• ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

• ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

• ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
  

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

• ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

• ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

• ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.
(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

(Το παραπάνω κείμενο αποτελεί το προτεινόμενο κείμενο για τη συλλογική κινητοποίηση σχετικά με την Αμαλία. Το κείμενο αυτό θα αναρτηθεί την Παρασκευή 1η Ιουνίου στα blogs όσων το επιθυμούν.)


Aφύπνισε κοιμισμένες συνειδήσεις
«Ημέρα Αμαλίας» η 1η Ιουνίου για όλους τους bloggers της Ελλάδας

Αθήνα

Οι bloggers της Ελλάδας θα τιμήσουν την Παρασκευή 1η Ιουνίου τη μνήμη της Αμαλίας Καλυβινού, η οποία εξιστόρησε στο ιστολόγιό της την τραγική περιπέτειά της με τον καρκίνο, τον οποίο οι γιατροί καθυστέρησαν 17 χρόνια να διαγνώσουν. Η Αμαλία έφυγε τα ξημερώματα της Παρασκευής...

Η 30χρονη φιλόλογος έμαθε μόλις πριν από πέντε χρόνια ότι πάσχει από καρκίνο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεκάδες γιατροί έλεγαν ότι πρόκειται απλώς για ιδιοπάθεια, ένας χρόνιος πόνος που δεν μπορούσε να εξηγηθεί.

Ένας καλοήθης όγκος στο πόδι της- ένα νευρίνωμα- δεν διαγνώστηκε και δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε καρκίνο που οδήγησε στον ακρωτηριασμό του ποδιού της, αναφέρουν Τα Νέα της Τρίτης.

Γραφειοκρατία

Από το 1984, όταν ήταν μόλις 8 χρόνων, μέχρι το 2001 είχε επισκεφθεί δεκάδες γιατρούς για τους αφόρητους πόνους στο πόδι της. Το τελευταίο διάστημα η Αμαλία έδινε μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα- 47 όγκους είχαν εντοπίσει οι γιατροί.

Πριν από ενάμιση χρόνο, η Αμαλία έφτιαξε ένα blog, όπου μοιράστηκε όλο τον πόνο της ζωής της και περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τις εξετάσεις και τους γιατρούς που μιλούσαν για «ιδιοπάθεια».

«Εξαιτίας σου, γιατρέ μου, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω στερηθεί ταξίδια, δεν φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας, έχω αντιμετωπίσει παράλογη γραφειοκρατία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μία σφραγίδα», έγραφε στις 7 Απριλίου η 30χρονη φιλόλογος.

Η άτυχη Αμαλία εξιστορεί την απίστευτη ταλαιπωρία της στο ΙΚΑ και τον ΕΟΦ για να πάρει έγκριση για το μόνο φάρμακο που θα μπορούσε να την βοηθήσει. Τελικά, όμως, αποδείχθηκε ανεπαρκές.

Η Αμαλία έγραψε το τελευταίο μήνυμα στο blog στις αρχές Μαΐου. Καθημερινά δεχόταν στο fakellaki. blogspot. com εκατοντάδες μηνύματα συμπαράστασης από όλη τη χώρα

Στη μνήμη της Αμαλίας, την ερχόμενη Παρασκευή, όλοι οι bloggers θα αφιερώσουν τις σελίδες τους στην «Ημέρα Αμαλίας», με σύνθημα «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...».

Για όσους ήθελαν να κάνουν κάτι παραπάνω από το να γράψουν απλώς ένα ηλεκτρονικό μήνυμα, η οικογένεια της Αμαλίας έδωσε την ιδέα της προσφοράς στην ίδρυση του ογκολογικού νοσοκομείου για παιδιά και σε όποια άλλη προσπάθεια αφορά τον καρκίνο.

Newsroom ΔΟΛ

[Πηγή: in.gr]