Η τηλεόραση, επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τα παιδιά μας σε πολλούς τομείς.
Οι έφηβοι που παρακολουθούν τηλεόραση κάθε μέρα για τρεις ή περισσότερες ώρες, μπορεί να έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για προβλήματα στην προσοχή, δυσκολίες στη μάθηση και χειρότερη μακροχρόνια εκπαιδευτική εξέλιξη, τόσο κατά την εφηβεία όσο και κατά τα πρώτα χρόνια της ενήλικης τους ζωής.
Τα μικρά παιδιά που παρακολουθούν κάθε μέρα περισσότερες από δύο ώρες τηλεόραση, παρουσιάζουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν προβλήματα στην ικανότητα συγκέντρωσης της προσοχής τους στην εφηβική ηλικία.
Τα συμπεράσματα αυτά, που πρέπει να προβληματίσουν ιδιαίτερα τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, προέκυψαν από έρευνες στη Νέα Υόρκη και στη Νέα Ζηλανδία.
Τα παιδιά και οι έφηβοι στις ανεπτυγμένες χώρες, παρακολουθούν τηλεόραση για δύο ή περισσότερες ώρες κάθε μέρα. Το 90% του χρόνου αυτού, ξοδεύεται για παρακολούθηση προγραμμάτων ψυχαγωγίας και γενικής παρακολούθησης.
Οι ερευνητές υποθέτουν ότι ο υπερβολικός χρόνος παρακολούθησης προγραμμάτων ψυχαγωγίας στην τηλεόραση, συμβάλλει σε δυσκολίες της μάθησης διότι παίρνει από τα παιδιά χρόνο, ο οποίος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για διάβασμα και εκτέλεση της κατ' οίκον εργασίας τους. Ταυτόχρονα απαιτεί λίγη πνευματική προσπάθεια, δημιουργεί δυσκολίες με τις δυνατότητες προσοχής και προάγει την αδιαφορία για το σχολείο.
Στους πιθανούς μηχανισμούς με αρνητικές επιπτώσεις για τα παιδιά που αναφέρονται, περιλαμβάνεται επίσης το ότι η παρακολούθηση για μεγάλα χρονικά διαστήματα προγραμμάτων στην τηλεόραση που ελκύουν μεγάλη προσοχή από τα παιδιά, καθιστά για αυτά τις συνήθεις καταστάσεις που βιώνουν την τάξη, χωρίς ενδιαφέρον.
Παράλληλα μειώνεται ο χρόνος που θα μπορούσε να αφιερώνεται για δραστηριότητες οι οποίες αυξάνουν και ενδυναμώνουν τις ικανότητες προσοχής και συγκέντρωσης των παιδιών όπως το διάβασμα και τα παιχνίδια, σε κρίσιμες περιόδους της πνευματικής και σωματικής τους ανάπτυξης.
Η σχέση μεταξύ παρακολούθησης της τηλεόρασης από έφηβους και της πνευματικής και εκπαιδευτικής τους εξέλιξης στην εφηβεία και στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής, εξετάστηκε σε 678 οικογένειες στη Νέα Υόρκη από ψυχίατρους της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Οι γονείς και τα παιδιά ερωτήθηκαν για τις συνήθειες παρακολούθησης της τηλεόρασης και για τα σχολικά προβλήματα, τρεις φορές από το 1983 έως το 1993 όταν τα παιδιά είχαν μέσο όρο ηλικίας 14, 16 και 22 ετών. Μεταξύ 2001 και 2004, όταν ο μέσος όρος ηλικίας των παιδιών είχε φτάσει στα 33 έτη, συλλέχθηκαν πληροφορίες για τη δευτεροβάθμια και μεταγενέστερη εκπαίδευση και εξέλιξη τους.
Τα αποτελέσματα της παρακολούθησης της εξέλιξης των εφήβων αυτών, μας δίνουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Στην ηλικία των 14 ετών, 225 παιδιά (33,2%) ανέφεραν ότι παρακολουθούσαν τρεις ή περισσότερες ώρες τηλεόραση κάθε μέρα.
Όσο μεγαλύτερος ήταν ο χρόνος παρακολούθησης της τηλεόρασης των εφήβων μέσου όρου ηλικίας 14 ετών, τόσο περισσότερο αυξημένος ήταν ο κίνδυνος για τα ακόλουθα:
1. Συχνά προβλήματα στην ικανότητα συγκέντρωσης της προσοχής
2. Ανεπάρκεια συμπλήρωσης των κατ' οίκον εργασιών τους
3. Ύπαρξη συχνά, αισθημάτων πλήξης στο σχολείο
4. Κακούς βαθμούς
5. Αρνητική προσέγγιση για το σχολείο
6. Περισσότερες αποτυχίες στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση
7. Περισσότερες αποτυχίες στις μεταγενέστερες εκπαιδευτικές προσπάθειες των παιδιών (κολέγιο, πανεπιστήμιο ή άλλα)
Οι αρνητικές αυτές εξελίξεις, δεν εξαρτώνταν από άλλα κοινωνικά, οικογενειακά ή προσωπικά χαρακτηριστικά των παιδιών αλλά σχετίζονταν με τον υπερβολικό χρόνο παρακολούθησης της τηλεόρασης.
Επίσης οι γιατροί από τη Νέα Υόρκη, διεξήγαγαν 14 επιδημιολογικές, στατιστικές αναλύσεις για να δουν κατά πόσο ήσαν τα προβλήματα προσοχής και μάθησης που προκαλούσαν τον αυξημένο χρόνο παρακολούθησης της τηλεόρασης. Διαπίστωσαν ότι είναι ο υπερβολικός χρόνος παρακολούθησης τηλεόρασης που ευθυνόταν για τα προβλήματα και την αρνητική εξέλιξη που παρατηρήθηκαν στα παιδιά αυτά και όχι το αντίστροφο.
Υπάρχουν σημαντικά προληπτικά μηνύματα που μπορούμε να αποκομίσουμε από την ενδιαφέρουσα αυτή έρευνα.
Οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και οι επαγγελματίες της υγείας, θα πρέπει να ενθαρρύνουν τους νέους να μην κοιτάζουν περισσότερο από τρεις ώρες τηλεόρασης κάθε μέρα. Αυτό θα συνέβαλλε, στην αποφυγή προβλημάτων προσοχής και μάθησης σε ένα σημαντικό ποσοστό, ευάλωτων εφήβων. Θα ήταν επίσης ενδιαφέρον να εξεταστεί εάν άλλες δραστηριότητες όπως ο αθλητισμός, η τέχνη και η μουσική, θα μπορούσαν να μειώνουν τον κίνδυνο προβλημάτων εκπαίδευσης κατά τη εφηβική ηλικία.
Σε μια άλλη επίσης ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ερευνητική εργασία, γιατροί από τη Νέα Ζηλανδία εξέτασαν κατά πόσο η υπερβολική παρακολούθηση τηλεόρασης από νεαρότερα παιδιά προκαλεί προβλήματα προσοχής.
Παρακολούθησαν 1037 (535 αγόρια και 502 κορίτσια) που γεννήθηκαν το 1972 και 1973 από την ηλικία των 5 έως 15 ετών. Διαπίστωσαν ότι μεταξύ 5 και 11 ετών τα παιδιά παρακολουθούσαν κατά μέσο όρο 2 ώρες τηλεόραση κάθε μέρα ενώ στις ηλικίες 13 έως 15 ετών παρακολουθούσαν 3,13 ώρες τηλεόρασης καθημερινά.
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι τα παιδιά των εν λόγω ηλικιών που παρακολουθούσαν τηλεόραση για περισσότερο από δύο ώρες κάθε μέρα, είχαν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν προβλήματα προσοχής στην εφηβική τους ηλικίας. Τα παιδιά που κοίταζαν τηλεόραση για περισσότερο από τρεις ώρες, είχαν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο για μελλοντικά προβλήματα στην εφηβική ηλικία.
Βλέπουμε λοιπόν ότι πράγματι η τηλεόραση, επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τα παιδιά μας σε πολλούς τομείς. Σίγουρα η τηλεόραση είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο και αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας.
Για αυτό εναπόκειται στους γονείς, στους εκπαιδευτικούς και στους επαγγελματίες της υγείας, να διδάσκουν τα παιδιά και τους έφηβους με ποιο τρόπο να χρησιμοποιούν καλύτερα την τηλεόραση έτσι ώστε αυτή να καταστεί ένα μέσο για την προσωπική τους ανέλιξη και πρόοδο και όχι αιτία προβλημάτων.
Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007
Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2007
Ποιες αιτίες προκαλούν μολύνσεις στους νεφρούς (πυελονεφρίτιδα);
Χωρίς την κατάλληλη φροντίδα, υπάρχει κίνδυνος επανάληψης των μολύνσεων των νεφρών, με σοβαρό κίνδυνο για τη νεφρική λειτουργία.
Οι αιτίες που ευθύνονται για την πρόκληση μολύνσεων στους νεφρούς είναι πολλές.
Η αναγνώριση των παραγόντων αυτών, συμβάλλει στην πρόληψη και καλύτερη αντιμετώπιση των μολύνσεων των νεφρών που εάν δεν αντιμετωπισθούν κατάλληλα, μπορούν να προκαλέσουν μόνιμες βλάβες στη νεφρική λειτουργία ή να θέσουν τη ζωή σε κίνδυνο.
Συνήθως οι νεφρικές μολύνσεις προκαλούνται όταν βακτηρίδια από την ουρήθρα εισέρχονται στην ουροδόχο κύστη, προκαλούν κυστίτιδα και στη συνέχεια ανέρχονται δια των ουρητήρων και προσβάλλουν τους νεφρούς.
Σπανιότερα, οι νεφροί μολύνονται από βακτηρίδια που κυκλοφοράν στο αίμα του ασθενούς (βακτηριαιμία, σηψαιμία). Η πηγή εισόδου στον οργανισμό και η εστία μόλυνσης βρίσκεται αλλού αλλά τα μικρόβια διαμέσου του αίματος φτάνουν στους νεφρούς.
Οι πιθανές αιτίες μολύνσεων των νεφρών, περιλαμβάνουν:
1. Κυστίτιδα (μόλυνση της ουροδόχου κύστης)
2. Καθετήρας που τοποθετείται στην κύστη για διοχέτευση των ούρων
3. Εξετάσεις με ενδοσκοπική μέθοδο (κυστεοσκόπιο) της ουρήθρας και της ουροδόχου κύστης
4. Χειρουργικές επεμβάσεις στο ουροποιητικό σύστημα
5. Αύξηση του μεγέθους του προστάτη
6. Πέτρες στους νεφρούς
7. Ανωμαλίες του ουροποιητικού συστήματος που εμποδίζουν την κανονική ροή των ούρων
Οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο πυελονεφρίτιδας από ότι οι άνδρες. Η ουρήθρα των γυναικών έχει μικρότερο μήκος από ότι η ουρήθρα των ανδρών. Έτσι τα μικρόβια μπορούν ευκολότερα να εισέλθουν στην ουροδόχο κύστη και να τη μολύνουν.
Επίσης η γυναικεία ανατομία, διευκολύνει λόγω εγγύτητας, την είσοδο στην κύστη βακτηριδίων που προέρχονται από την περιοχή του πρωκτού και του κόλπου. Τα βακτηρίδια αυτά αφού εισέλθουν στην κύστη, μπορούν στη συνέχεια να ανέλθουν και να προκαλέσουν πυελονεφρίτιδα.
Τα εμπόδια στη ροή των ούρων στο ουροποιητικό σύστημα, διευκολύνουν τις μολύνσεις των νεφρών. Καταστάσεις αυτού του τύπου μπορούν να δημιουργηθούν από εκ γενετής ή επίκτητες ανατομικές ανωμαλίες του ουροποιητικού συστήματος, πέτρες στους νεφρούς, καλοήθη μεγέθυνση ή καρκίνο του προστάτη.
Στην κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση, τα ούρα επιστρέφουν από την ουροδόχο κύστη πίσω προς τους ουρητήρες και τους νεφρούς. Στην παιδική ηλικία, η κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση είναι συχνή αιτία πυελονεφρίτιδας. Ο κίνδυνος για μόλυνση των νεφρών λόγω της πάθησης αυτής παραμένει ψηλός σε όλες τις ηλικίες.
Οι καθετήρες στην ουροδόχο κύστη, χρησιμοποιούνται για διάφορους λόγους. Επιτρέπουν την έξοδο των ούρων από την ουροδόχο κύστη των ούρων σε ασθενείς με προβλήματα προστάτη, σε ασθενείς που χειρουργούνται, σε μονάδες εντατικής παρακολούθησης, σε κλινήρεις ασθενείς και σε άτομα με ορισμένες νευρολογικές παθήσεις. Όταν ένας καθετήρας παραμένει στην ουροδόχο κύστη για μεγάλα χρονικά διαστήματα ευνοεί τη μόλυνση του ουροποιητικού συστήματος.
Νευρολογικές παθήσεις που προκαλούν απώλεια της αίσθησης στην ουροδόχο κύστη, διευκολύνουν τις μολύνσεις των νεφρών. Οι ασθενείς με βλάβες του νωτιαίου μυελού ή άλλων νεύρων που ελέγχουν την ουροδόχο κύστη, κινδυνεύουν περισσότερο.
Οι αδυναμίες της άμυνας του οργανισμού, αυξάνουν τον κίνδυνο πυελονεφρίτιδας. Το ανοσοποιητικό σύστημα εξασθενεί από διάφορες ασθένειες όπως ο διαβήτης, ο καρκίνος, το AIDS και άλλες.
Ταυτόχρονα, τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση ορισμένων ασθενειών όπως η χημειοθεραπεία, τα ανοσοκατασταλτικά που χρησιμοποιούνται σε αυτοάνοσες ασθένειες ή για την πρόληψη απόρριψης μοσχευμάτων σε μεταμοσχευμένους ασθενείς, αυξάνουν τον κίνδυνο πυελονεφρίτιδας.
Η αντιμετώπιση μολύνσεων του ουροποιητικού συστήματος πρέπει να γίνεται έγκαιρα και να λαμβάνονται μέτρα ελαχιστοποίησης των καταστάσεων που προάγουν την είσοδο βακτηρίων σε αυτό.
Χωρίς την κατάλληλη φροντίδα, υπάρχει κίνδυνος επανάληψης των μολύνσεων των νεφρών, με σοβαρό κίνδυνο για τη νεφρική λειτουργία.
Οι αιτίες που ευθύνονται για την πρόκληση μολύνσεων στους νεφρούς είναι πολλές.
Η αναγνώριση των παραγόντων αυτών, συμβάλλει στην πρόληψη και καλύτερη αντιμετώπιση των μολύνσεων των νεφρών που εάν δεν αντιμετωπισθούν κατάλληλα, μπορούν να προκαλέσουν μόνιμες βλάβες στη νεφρική λειτουργία ή να θέσουν τη ζωή σε κίνδυνο.
Συνήθως οι νεφρικές μολύνσεις προκαλούνται όταν βακτηρίδια από την ουρήθρα εισέρχονται στην ουροδόχο κύστη, προκαλούν κυστίτιδα και στη συνέχεια ανέρχονται δια των ουρητήρων και προσβάλλουν τους νεφρούς.
Σπανιότερα, οι νεφροί μολύνονται από βακτηρίδια που κυκλοφοράν στο αίμα του ασθενούς (βακτηριαιμία, σηψαιμία). Η πηγή εισόδου στον οργανισμό και η εστία μόλυνσης βρίσκεται αλλού αλλά τα μικρόβια διαμέσου του αίματος φτάνουν στους νεφρούς.
Οι πιθανές αιτίες μολύνσεων των νεφρών, περιλαμβάνουν:
1. Κυστίτιδα (μόλυνση της ουροδόχου κύστης)
2. Καθετήρας που τοποθετείται στην κύστη για διοχέτευση των ούρων
3. Εξετάσεις με ενδοσκοπική μέθοδο (κυστεοσκόπιο) της ουρήθρας και της ουροδόχου κύστης
4. Χειρουργικές επεμβάσεις στο ουροποιητικό σύστημα
5. Αύξηση του μεγέθους του προστάτη
6. Πέτρες στους νεφρούς
7. Ανωμαλίες του ουροποιητικού συστήματος που εμποδίζουν την κανονική ροή των ούρων
Οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο πυελονεφρίτιδας από ότι οι άνδρες. Η ουρήθρα των γυναικών έχει μικρότερο μήκος από ότι η ουρήθρα των ανδρών. Έτσι τα μικρόβια μπορούν ευκολότερα να εισέλθουν στην ουροδόχο κύστη και να τη μολύνουν.
Επίσης η γυναικεία ανατομία, διευκολύνει λόγω εγγύτητας, την είσοδο στην κύστη βακτηριδίων που προέρχονται από την περιοχή του πρωκτού και του κόλπου. Τα βακτηρίδια αυτά αφού εισέλθουν στην κύστη, μπορούν στη συνέχεια να ανέλθουν και να προκαλέσουν πυελονεφρίτιδα.
Τα εμπόδια στη ροή των ούρων στο ουροποιητικό σύστημα, διευκολύνουν τις μολύνσεις των νεφρών. Καταστάσεις αυτού του τύπου μπορούν να δημιουργηθούν από εκ γενετής ή επίκτητες ανατομικές ανωμαλίες του ουροποιητικού συστήματος, πέτρες στους νεφρούς, καλοήθη μεγέθυνση ή καρκίνο του προστάτη.
Στην κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση, τα ούρα επιστρέφουν από την ουροδόχο κύστη πίσω προς τους ουρητήρες και τους νεφρούς. Στην παιδική ηλικία, η κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση είναι συχνή αιτία πυελονεφρίτιδας. Ο κίνδυνος για μόλυνση των νεφρών λόγω της πάθησης αυτής παραμένει ψηλός σε όλες τις ηλικίες.
Οι καθετήρες στην ουροδόχο κύστη, χρησιμοποιούνται για διάφορους λόγους. Επιτρέπουν την έξοδο των ούρων από την ουροδόχο κύστη των ούρων σε ασθενείς με προβλήματα προστάτη, σε ασθενείς που χειρουργούνται, σε μονάδες εντατικής παρακολούθησης, σε κλινήρεις ασθενείς και σε άτομα με ορισμένες νευρολογικές παθήσεις. Όταν ένας καθετήρας παραμένει στην ουροδόχο κύστη για μεγάλα χρονικά διαστήματα ευνοεί τη μόλυνση του ουροποιητικού συστήματος.
Νευρολογικές παθήσεις που προκαλούν απώλεια της αίσθησης στην ουροδόχο κύστη, διευκολύνουν τις μολύνσεις των νεφρών. Οι ασθενείς με βλάβες του νωτιαίου μυελού ή άλλων νεύρων που ελέγχουν την ουροδόχο κύστη, κινδυνεύουν περισσότερο.
Οι αδυναμίες της άμυνας του οργανισμού, αυξάνουν τον κίνδυνο πυελονεφρίτιδας. Το ανοσοποιητικό σύστημα εξασθενεί από διάφορες ασθένειες όπως ο διαβήτης, ο καρκίνος, το AIDS και άλλες.
Ταυτόχρονα, τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση ορισμένων ασθενειών όπως η χημειοθεραπεία, τα ανοσοκατασταλτικά που χρησιμοποιούνται σε αυτοάνοσες ασθένειες ή για την πρόληψη απόρριψης μοσχευμάτων σε μεταμοσχευμένους ασθενείς, αυξάνουν τον κίνδυνο πυελονεφρίτιδας.
Η αντιμετώπιση μολύνσεων του ουροποιητικού συστήματος πρέπει να γίνεται έγκαιρα και να λαμβάνονται μέτρα ελαχιστοποίησης των καταστάσεων που προάγουν την είσοδο βακτηρίων σε αυτό.
Χωρίς την κατάλληλη φροντίδα, υπάρχει κίνδυνος επανάληψης των μολύνσεων των νεφρών, με σοβαρό κίνδυνο για τη νεφρική λειτουργία.
Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2007
Το λίπος στην κοιλιά και η στένωση των στεφανιαίων αρτηριών της καρδίας σε νέους ανθρώπους
01-09-2007
Η κοιλιακή παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο για καρδιακά επεισόδια.
Η παχυσαρκία της κοιλιάς, με το λίπος που συσσωρεύεται, είναι γνωστό ότι αυξάνει τον κίνδυνο πρόκλησης αθηρωμάτωσης και στένωσης των αρτηριών.
Ένα βασικό ερώτημα που απασχολεί τους γιατρούς και άλλους ερευνητές, είναι η ηλικία στην οποία αρχίζει η παχυσαρκία της κοιλιάς να προκαλεί προβλήματα στις στεφανιαίες αρτηρίες της καρδίας.
Στην εποχή μας, η παχυσαρκία θεωρείται ως μία από τις μεγαλύτερες απειλές στην υγεία των ανθρώπων. Η πάθηση προσβάλλει όλο και περισσότερα παιδιά, έφηβους και νέους ενήλικες.
Είναι λοιπόν σημαντικό να γνωρίζουμε από ποια ηλικία αρχίζουν οι πρώτες βλάβες των ζωτικών αρτηριών της καρδίας εξαιτίας της παχυσαρκίας και ιδιαίτερα του υπερβολικού λίπους που συσσωρεύεται πολύ συχνά στην κοιλιά.
Για να ρίξουν περισσότερο φως στο πρόβλημα, Αμερικανοί γιατροί από 4 νοσοκομειακά ερευνητικά κέντρα, μελέτησαν σχεδόν 3 χιλιάδες νέους ανθρώπους, ηλικίας από 18 έως 30 ετών. Η έρευνα άρχισε το 1985 και μετρήθηκαν μεταξύ άλλων οι περίμετροι μέσης και περιφέρειας γοφών στην αρχή, 10 και 15 χρόνια μετά.
Στα 15 χρόνια από την έναρξη, δηλαδή μεταξύ 2001-2002, μετρήθηκε η ασβεστοποίηση των στεφανιαίων αρτηριών της καρδίας με τη βοήθεια της αξονικής τομογραφίας. Η ασβεστοποίηση είναι δείκτης της εναπόθεσης ασβεστίου στις αρτηρίες και αποτελεί ένα πρώιμο δείκτη της αθηρωμάτωσης.
Η κοιλιακή παχυσαρκία βρέθηκε να έχει ισχυρό συσχετισμό με την ασβεστοποίηση των στεφανιαίων αρτηριών της καρδίας. Οι νέοι άνθρωποι με τη μεγαλύτερη περίμετρο κοιλιάς, είχαν 70% περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάζουν ασβεστοποίηση των στεφανιαίων τους.
Το συμπέρασμα των Αμερικανών γιατρών είναι ότι η κοιλιακή παχυσαρκία που αξιολογείται εύκολα με την μέτρηση περιμέτρου κοιλιάς, σχετίζεται με την πρώιμη αθηρωμάτωση των ζωτικών αρτηριών της καρδίας.
Αυτό δείχνει ότι η συσσώρευση λίπους στην κοιλιακή χώρα των νέων, μπορεί να δημιουργεί από νωρίς στη ζωή τους, τις προϋποθέσεις για σοβαρά καρδιακά επεισόδια αργότερα.
Επισημαίνεται ότι η κοιλιακή παχυσαρκία, συσχετίζεται και με άλλους σοβαρούς κινδύνους για την υγεία όπως ψηλή πίεση κα διαβήτη.
Πρόσφατα στοιχεία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δείχνουν ότι 27% των ανδρών και 38% των γυναικών είναι παχύσαρκοι. Η Παγκόσμιος Οργάνωση Υγείας αναφέρει ότι ο αριθμός των ανθρώπων που παρουσιάζουν παχυσαρκία σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, έχει τριπλασιαστεί από το 1980 έως σήμερα.
Η παχυσαρκία θεωρείται πανδημία που πλήττει τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επηρεάζει πολύ αρνητικά την οικονομία των 27 κρατών μελών της. Ευθύνεται για το 7% των εξόδων που χρειάζονται για ιατρική περίθαλψη στα κράτη μέλη.
Υπολογίζεται ότι 3 εκατομμύρια παιδιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι παχύσαρκα και κάθε χρόνο, 85.000 καθίστανται παχύσαρκα. Τα παχύσαρκα παιδιά του σήμερα, θα είναι οι παχύσαρκοι ενήλικες του αύριο.
Οι επιπτώσεις στην προσωπική τους ζωή και υγεία θα είναι μεγάλες. Ταυτόχρονα, θα είναι αιτία απώλειας παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης ενώ τα οικονομικά έξοδα που θα απαιτούνται για την περίθαλψη παχύσαρκων ενηλίκων, θα είναι δυσβάσταχτα για τα κράτη μέλη.
Συνοπτικά, θα συγκρατήσουμε ότι η κοιλιακή παχυσαρκία στους νέους, σχετίζεται με αρχικά στάδια αρτηριοσκλήρυνσης των στεφανιαίων αρτηριών της καρδίας και δείχνει αυτούς που κινδυνεύουν από στεφανιαία νόσο αργότερα στη ζωή.
Ο κίνδυνος που διατρέχουν οι νέοι, για έμφραγμα μυοκαρδίου, καρδιακή ανεπάρκεια και στεφανιαία νόσο της καρδίας λόγω κοιλιακής παχυσαρκίας με αυξημένο λίπος στην κοιλιακή χώρα, επιβάλλει την άμεση και συνεχή λήψη μέτρων πρόληψης και αντιμετώπισης της παχυσαρκίας σε παιδιά, έφηβους και νέους ενήλικες.
Η κοιλιακή παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο για καρδιακά επεισόδια.
Η παχυσαρκία της κοιλιάς, με το λίπος που συσσωρεύεται, είναι γνωστό ότι αυξάνει τον κίνδυνο πρόκλησης αθηρωμάτωσης και στένωσης των αρτηριών.
Ένα βασικό ερώτημα που απασχολεί τους γιατρούς και άλλους ερευνητές, είναι η ηλικία στην οποία αρχίζει η παχυσαρκία της κοιλιάς να προκαλεί προβλήματα στις στεφανιαίες αρτηρίες της καρδίας.
Στην εποχή μας, η παχυσαρκία θεωρείται ως μία από τις μεγαλύτερες απειλές στην υγεία των ανθρώπων. Η πάθηση προσβάλλει όλο και περισσότερα παιδιά, έφηβους και νέους ενήλικες.
Είναι λοιπόν σημαντικό να γνωρίζουμε από ποια ηλικία αρχίζουν οι πρώτες βλάβες των ζωτικών αρτηριών της καρδίας εξαιτίας της παχυσαρκίας και ιδιαίτερα του υπερβολικού λίπους που συσσωρεύεται πολύ συχνά στην κοιλιά.
Για να ρίξουν περισσότερο φως στο πρόβλημα, Αμερικανοί γιατροί από 4 νοσοκομειακά ερευνητικά κέντρα, μελέτησαν σχεδόν 3 χιλιάδες νέους ανθρώπους, ηλικίας από 18 έως 30 ετών. Η έρευνα άρχισε το 1985 και μετρήθηκαν μεταξύ άλλων οι περίμετροι μέσης και περιφέρειας γοφών στην αρχή, 10 και 15 χρόνια μετά.
Στα 15 χρόνια από την έναρξη, δηλαδή μεταξύ 2001-2002, μετρήθηκε η ασβεστοποίηση των στεφανιαίων αρτηριών της καρδίας με τη βοήθεια της αξονικής τομογραφίας. Η ασβεστοποίηση είναι δείκτης της εναπόθεσης ασβεστίου στις αρτηρίες και αποτελεί ένα πρώιμο δείκτη της αθηρωμάτωσης.
Η κοιλιακή παχυσαρκία βρέθηκε να έχει ισχυρό συσχετισμό με την ασβεστοποίηση των στεφανιαίων αρτηριών της καρδίας. Οι νέοι άνθρωποι με τη μεγαλύτερη περίμετρο κοιλιάς, είχαν 70% περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάζουν ασβεστοποίηση των στεφανιαίων τους.
Το συμπέρασμα των Αμερικανών γιατρών είναι ότι η κοιλιακή παχυσαρκία που αξιολογείται εύκολα με την μέτρηση περιμέτρου κοιλιάς, σχετίζεται με την πρώιμη αθηρωμάτωση των ζωτικών αρτηριών της καρδίας.
Αυτό δείχνει ότι η συσσώρευση λίπους στην κοιλιακή χώρα των νέων, μπορεί να δημιουργεί από νωρίς στη ζωή τους, τις προϋποθέσεις για σοβαρά καρδιακά επεισόδια αργότερα.
Επισημαίνεται ότι η κοιλιακή παχυσαρκία, συσχετίζεται και με άλλους σοβαρούς κινδύνους για την υγεία όπως ψηλή πίεση κα διαβήτη.
Πρόσφατα στοιχεία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δείχνουν ότι 27% των ανδρών και 38% των γυναικών είναι παχύσαρκοι. Η Παγκόσμιος Οργάνωση Υγείας αναφέρει ότι ο αριθμός των ανθρώπων που παρουσιάζουν παχυσαρκία σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, έχει τριπλασιαστεί από το 1980 έως σήμερα.
Η παχυσαρκία θεωρείται πανδημία που πλήττει τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επηρεάζει πολύ αρνητικά την οικονομία των 27 κρατών μελών της. Ευθύνεται για το 7% των εξόδων που χρειάζονται για ιατρική περίθαλψη στα κράτη μέλη.
Υπολογίζεται ότι 3 εκατομμύρια παιδιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι παχύσαρκα και κάθε χρόνο, 85.000 καθίστανται παχύσαρκα. Τα παχύσαρκα παιδιά του σήμερα, θα είναι οι παχύσαρκοι ενήλικες του αύριο.
Οι επιπτώσεις στην προσωπική τους ζωή και υγεία θα είναι μεγάλες. Ταυτόχρονα, θα είναι αιτία απώλειας παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης ενώ τα οικονομικά έξοδα που θα απαιτούνται για την περίθαλψη παχύσαρκων ενηλίκων, θα είναι δυσβάσταχτα για τα κράτη μέλη.
Συνοπτικά, θα συγκρατήσουμε ότι η κοιλιακή παχυσαρκία στους νέους, σχετίζεται με αρχικά στάδια αρτηριοσκλήρυνσης των στεφανιαίων αρτηριών της καρδίας και δείχνει αυτούς που κινδυνεύουν από στεφανιαία νόσο αργότερα στη ζωή.
Ο κίνδυνος που διατρέχουν οι νέοι, για έμφραγμα μυοκαρδίου, καρδιακή ανεπάρκεια και στεφανιαία νόσο της καρδίας λόγω κοιλιακής παχυσαρκίας με αυξημένο λίπος στην κοιλιακή χώρα, επιβάλλει την άμεση και συνεχή λήψη μέτρων πρόληψης και αντιμετώπισης της παχυσαρκίας σε παιδιά, έφηβους και νέους ενήλικες.
Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2007
Προφυλακτική ακτινοθεραπεία για καρκίνο πνευμόνων αυξάνει σημαντικά την επιβίωση
29-08-2007
Η προφυλακτική κρανιακή ακτινοθεραπεία στο μικροκυτταρικό καρκίνο πνευμόνων αυξάνει σημαντικά την επιβίωση.
Η προφυλακτική ακτινοθεραπεία που χορηγείται στο κρανίο μετά από τη χημειοθεραπεία σε ασθενείς που πάσχουν από μικροκυτταρικό καρκίνο των πνευμόνων, μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης μεταστάσεων στον εγκέφαλο και διπλασιάζει τον ένα χρόνο επιβίωσης.
Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον αυτό συμπέρασμα, προέκυψε από ευρεία έρευνα που διεξάχθηκε σε διάφορα νοσοκομεία στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Έρευνα και Θεραπεία του Καρκίνου (European Organisation for Research and Treatment of Cancer, EORTC).
Ο μικροκυτταρικός καρκίνος των πνευμόνων, είναι μια επιθετική μορφή καρκίνου που αποτελεί το 15% του συνόλου όλων των νέων καρκίνων του πνεύμονα που εμφανίζονται. Οι πλείστοι ασθενείς με τη νόσο, δυστυχώς κατά τη διάγνωση παρουσιάζονται σε προχωρημένα στάδια με διασπορά του καρκίνου και σε άλλα μέρη του σώματος.
Χωρίς θεραπεία, η οποία είναι η χημειοθεραπεία, ο μέσος όρος του χρόνου επιβίωσης των ασθενών είναι 2 έως 4 μήνες. Παρά τη χορήγηση της θεραπείας, στους πλείστους ασθενείς, ο μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα οδηγεί στο θάνατο σε χρονικό διάστημα 1 έτους από τη διάγνωση.
Οι μεταστάσεις του μικροκυτταρικού καρκίνου των πνευμόνων στον εγκέφαλο, είναι κύρια αιτία θανάτου. Προκαλούν επίσης στους ασθενείς αυτούς, σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στις ψυχολογικές και σωματικές τους λειτουργίες.
Έρευνες που έγιναν το 1980, είχαν δείξει ότι σε ασθενείς με μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα σε περιορισμένο, αρχικό στάδιο και με πλήρη ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία, η προφυλακτική ακτινοθεραπεία στον εγκέφαλο μείωνε τον κίνδυνο εγκεφαλικών μεταστάσεων και βελτίωνε τη χρονική διάρκεια επιβίωσης των ασθενών.
Στη νέα Ευρωπαϊκή πολυκεντρική θεραπευτική έρευνα που σας παρουσιάζουμε, οι γιατροί χρησιμοποίησαν την προφυλακτική κρανιακή ακτινοθεραπεία σε ασθενείς με προχωρημένα στάδια μικροκυτταρικού καρκίνου πνευμόνων. Σε 286 ασθενείς στους οποίους αρχικά δόθηκε χημειοθεραπεία (4 έως 6 κύκλοι) και παρουσίασαν ανταπόκριση, έγινε τυχαιοποιημένη κατανομή για χορήγηση προφυλακτικής ακτινοθεραπείας ή μόνο απλά παρακολούθηση.
Μετά από 1 χρόνο, μόνο 14,4% των ασθενών που έλαβαν προφυλακτική ακτινοθεραπεία υπέφεραν από συμπτωματικές μεταστάσεις του καρκίνου στον εγκέφαλο. Αντίθετα σε 40,4% των ασθενών που δεν έλαβαν ακτινοθεραπεία στον εγκέφαλο, υπήρχαν συμπτωματικές μεταστάσεις.
Επιπρόσθετα, 27,1% των ασθενών που έλαβαν ακτινοθεραπεία βρίσκονταν στη ζωή σε σύγκριση με 13,3% αυτών που δεν έλαβαν ακτινοθεραπεία.
Το συμπέρασμα των Ευρωπαίων γιατρών είναι ότι η προφυλακτική κρανιακή ακτινοθεραπεία στο μικροκυτταρικό καρκίνο πνευμόνων, μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο εκδήλωσης συμπτωματικών εγκεφαλικών μεταστάσεων και αυξάνει σημαντικά την επιβίωση.
Θεωρούν ότι επειδή η ακτινοθεραπεία αυτή, είναι καλά ανεκτή και δεν επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα της ζωής, θα πρέπει να προσφέρεται πλέον συστηματικά σε όλους τους ασθενείς με μικροκυτταρικό καρκίνο των πνευμόνων σε εκτεταμένα στάδια και των οποίων η νόσος ανταποκρίνεται στην αρχική χημειοθεραπεία.
Η προφυλακτική κρανιακή ακτινοθεραπεία στο μικροκυτταρικό καρκίνο πνευμόνων αυξάνει σημαντικά την επιβίωση.
Η προφυλακτική ακτινοθεραπεία που χορηγείται στο κρανίο μετά από τη χημειοθεραπεία σε ασθενείς που πάσχουν από μικροκυτταρικό καρκίνο των πνευμόνων, μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης μεταστάσεων στον εγκέφαλο και διπλασιάζει τον ένα χρόνο επιβίωσης.
Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον αυτό συμπέρασμα, προέκυψε από ευρεία έρευνα που διεξάχθηκε σε διάφορα νοσοκομεία στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Έρευνα και Θεραπεία του Καρκίνου (European Organisation for Research and Treatment of Cancer, EORTC).
Ο μικροκυτταρικός καρκίνος των πνευμόνων, είναι μια επιθετική μορφή καρκίνου που αποτελεί το 15% του συνόλου όλων των νέων καρκίνων του πνεύμονα που εμφανίζονται. Οι πλείστοι ασθενείς με τη νόσο, δυστυχώς κατά τη διάγνωση παρουσιάζονται σε προχωρημένα στάδια με διασπορά του καρκίνου και σε άλλα μέρη του σώματος.
Χωρίς θεραπεία, η οποία είναι η χημειοθεραπεία, ο μέσος όρος του χρόνου επιβίωσης των ασθενών είναι 2 έως 4 μήνες. Παρά τη χορήγηση της θεραπείας, στους πλείστους ασθενείς, ο μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα οδηγεί στο θάνατο σε χρονικό διάστημα 1 έτους από τη διάγνωση.
Οι μεταστάσεις του μικροκυτταρικού καρκίνου των πνευμόνων στον εγκέφαλο, είναι κύρια αιτία θανάτου. Προκαλούν επίσης στους ασθενείς αυτούς, σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στις ψυχολογικές και σωματικές τους λειτουργίες.
Έρευνες που έγιναν το 1980, είχαν δείξει ότι σε ασθενείς με μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα σε περιορισμένο, αρχικό στάδιο και με πλήρη ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία, η προφυλακτική ακτινοθεραπεία στον εγκέφαλο μείωνε τον κίνδυνο εγκεφαλικών μεταστάσεων και βελτίωνε τη χρονική διάρκεια επιβίωσης των ασθενών.
Στη νέα Ευρωπαϊκή πολυκεντρική θεραπευτική έρευνα που σας παρουσιάζουμε, οι γιατροί χρησιμοποίησαν την προφυλακτική κρανιακή ακτινοθεραπεία σε ασθενείς με προχωρημένα στάδια μικροκυτταρικού καρκίνου πνευμόνων. Σε 286 ασθενείς στους οποίους αρχικά δόθηκε χημειοθεραπεία (4 έως 6 κύκλοι) και παρουσίασαν ανταπόκριση, έγινε τυχαιοποιημένη κατανομή για χορήγηση προφυλακτικής ακτινοθεραπείας ή μόνο απλά παρακολούθηση.
Μετά από 1 χρόνο, μόνο 14,4% των ασθενών που έλαβαν προφυλακτική ακτινοθεραπεία υπέφεραν από συμπτωματικές μεταστάσεις του καρκίνου στον εγκέφαλο. Αντίθετα σε 40,4% των ασθενών που δεν έλαβαν ακτινοθεραπεία στον εγκέφαλο, υπήρχαν συμπτωματικές μεταστάσεις.
Επιπρόσθετα, 27,1% των ασθενών που έλαβαν ακτινοθεραπεία βρίσκονταν στη ζωή σε σύγκριση με 13,3% αυτών που δεν έλαβαν ακτινοθεραπεία.
Το συμπέρασμα των Ευρωπαίων γιατρών είναι ότι η προφυλακτική κρανιακή ακτινοθεραπεία στο μικροκυτταρικό καρκίνο πνευμόνων, μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο εκδήλωσης συμπτωματικών εγκεφαλικών μεταστάσεων και αυξάνει σημαντικά την επιβίωση.
Θεωρούν ότι επειδή η ακτινοθεραπεία αυτή, είναι καλά ανεκτή και δεν επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα της ζωής, θα πρέπει να προσφέρεται πλέον συστηματικά σε όλους τους ασθενείς με μικροκυτταρικό καρκίνο των πνευμόνων σε εκτεταμένα στάδια και των οποίων η νόσος ανταποκρίνεται στην αρχική χημειοθεραπεία.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
