Ευρηματική καμπάνια για το Aids και τα θανατηφόρα προβλήματα που δημιουργεί.
Πολές φορές μια σοκαρίστική εικόνα φέρνει μεγαλύτερο αποτέλεσμα απο μια λογική εξήγηση.
Τετάρτη 6 Ιουνίου 2007
Aids campaign
Ευρηματική καμπάνια για το Aids και τα θανατηφόρα προβλήματα που δημιουργεί.
Πολές φορές μια σοκαρίστική εικόνα φέρνει μεγαλύτερο αποτέλεσμα απο μια λογική εξήγηση.
Mάθημα ζωής από τον καρκίνο
«Kοιτάχτηκα στον καθρέφτη και είπα στον εαυτό μου: 'Θάλεια, δεν φαίνεσαι να έχεις καρκίνο. Mια χαρά είσαι. Όμορφη και ρόδινη! Kαι έτσι θα μείνεις, δεν θα το αφήσεις να βγει προς τα έξω...'»
ΑΡΕΤΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Δεν φώναξε, δεν ούρλιαξε, δεν έκλαψε. Σήκωσε μονάχα το βλέμμα της και ρώτησε τον ειδικό: «Πόσες πιθανότητες έχω;». « Μισές μισές...», απάντησε εκείνος. «Και μετά;», ξαναρώτησε. «Τακτική παρακολούθηση για πιθανή επανεμφάνιση», είπε ο γιατρός.
H Θάλεια δίνει εδώ και εννέα χρόνια μια απίστευτη μάχη γενναιότητας με τον καρκίνο...
H Θάλεια μάζεψε την τσάντα της και τον φάκελο με τις εξετάσεις και βγήκε στον δρόμο. Ήταν ένα ζεστό αυγουστιάτικο πρωινό. Διέσχισε και τα δύο ρεύματα της Λ. Αλεξάνδρας δίχως να περιμένει το φανάρι - λες και δεν υπήρχαν αυτοκίνητα. Δεν άκουγε καν τα κορναρίσματα, ούτε τις βρισιές των οδηγών.
Ύστερα άρχισε να περπατά ασταμάτητα, δίχως προορισμό. Μέχρι που κατέρρευσε σ' ένα παγκάκι στην Πλατεία Αμερικής. Δεν θυμάται τίποτα άλλο από εκείνη την ημέρα. Μόνο ότι στο σπίτι της έφτασε αργά το απόγευμα...
Δύναμη και θέληση τα όπλα μου. Εννέα χρόνια αργότερα και η Θάλεια στα 45 της χρόνια παλεύει ακόμα με τον καρκίνο που της εμφανίστηκε συνολικά τέσσερις φορές: «Έχω τη δύναμη και τον νικώ κάθε φορά που έρχεται. Και αν ξανάρθει, πάλι θα τον νικήσω! Γιατί αυτό είναι που περιμένει ο καρκίνος: να σε βρει ανέτοιμο, αδύναμο, ευάλωτο, δίχως όπλα! Εγώ έχω όπλα - τη δύναμή μου και τη θέλησή μου να ζήσω...».
Έχει υποβληθεί έως τώρα σε πέντε χειρουργεία - δύο αφαίρεσης μαστών, ένα γυναικολογικό, ένα σε ευπαθές όργανο και το τελευταίο για μελάνωμα στον μηρό πριν από τρεις μήνες - και αντέχει ακόμα. Έχει μια βαθιά λαχτάρα να μεγαλώσει και να στηρίξει τα δυο της κορίτσια - 18 και 14 χρόνων αντίστοιχα - που με τη σειρά τους βοηθούν, στηρίζουν και ενθαρρύνουν τη μητέρα τους στον δύσκολο αγώνα της. Ο άνδρας της Θάλειας πέθανε από έμφραγμα λίγο πριν εκείνη αρρωστήσει: «Είναι τόσο απρόβλεπτη η ζωή! Οι ανατροπές έρχονται μέσα σε δευτερόλεπτα, εκεί που δεν το περιμένεις. Είχαμε μαζί μια βιοτεχνία ρούχων στη N. Ιωνία, παλεύαμε μέρα - νύχτα, αλλά ήμασταν μια ευτυχισμένη οικογένεια. Όταν έφυγε εκείνος, αναγκάστηκα να πουλήσω την επιχείρηση και να πιάσω δουλειά σε μια ιδιωτική εταιρεία. Λίγους μήνες μετά μού εμφανίστηκε καρκίνος στον αριστερό μαστό... ».
H αποδοχή του προβλήματος είναι το πιο δύσκολο για έναν καρκινοπαθή. «Όταν το καταφέρεις όμως, έχεις τη μισή λύση. Γιατί παραδέχεσαι ότι έχεις έναν εχθρό και ετοιμάζεις τα όπλα σου! Στην αρχή, είναι αλήθεια, νόμισα ότι ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Έξω είχε 40 βαθμούς και εγώ κρύωνα. Δεν υπήρχαν αισθήματα, ούτε καν πόνος. Μονάχα ένα απίστευτο κενό... Ήταν σαν να είχα κιόλας πεθάνει...».
H αίσθηση αυτή δεν κράτησε περισσότερο από 3-4 ημέρες: «Ξαφνικά, το τρίτο πρωινό σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και ήμουν ένας άλλος άνθρωπος. Είχα βρει πάλι το γέλιο και την αισιοδοξία μου. Κοιτάχθηκα στον καθρέφτη και είπα στον εαυτό μου: 'Θάλεια, δεν φαίνεσαι να έχεις καρκίνο. Μια χαρά είσαι. Όμορφη και ρόδινη! Και έτσι θα μείνεις, δεν θα το αφήσεις να βγει προς τα έξω...'».
Κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία
Κάθε φορά που έκανε χημειοθεραπεία, επέστρεφε την ίδια ημέρα στη δουλειά της! Δεν ντράπηκε ούτε φοβήθηκε ποτέ να πει «είμαι καρκινοπαθής» και ο καρκίνος ήταν τελικά για τη Θάλεια «το μεγαλύτερο μάθημα ζωής που πήρα ποτέ... Αυτό το μάθημα με έκανε να δω και τη ζωή και τους ανθρώπους με ένα διαφορετικό βλέμμα... Με έκανε να εκτιμήσω κάθε μικροχαρά και με δίδαξε να ζω την κάθε μου μέρα σαν να είναι η τελευταία!».
Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι «τα έχω καλά με τη συνείδησή μου και κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ είμαι έτοιμη και να μην ξυπνήσω, αφού δεν έχω παραλείψει να κάνω κάτι καλό, μια μικρή ανθρώπινη πράξη, να βοηθήσω κάποιον που έχει ανάγκη, να περάσω από ένα θάλαμο καρκινοπαθών και να τους πω 'με βλέπετε, ήμουν και εγώ εδώ και τώρα είμαι καλά', να σφίξω ένα χέρι, να χαμογελάσω σ' ένα θλιμμένο πρόσωπο, να χτυπήσω την πόρτα της διπλανής μου γερόντισσας και να της προσφέρω ένα πιάτο φαγητό ή να πιούμε μαζί τον απογευματινό μας καφέ...».
Δεν έχει ξεφύγει ακόμη από τον κίνδυνο και αυτήν τη στιγμή βρίσκεται πάλι σε φάση θεραπείας. Θέλει να ελπίζει ότι αυτή η φορά «είναι και η τελευταία, αλλά και αν δεν είναι έτσι, θα έχω κρατημένα τα όπλα μου και θα είμαι σε επιφυλακή.
Ο καρκίνος επιμένει γιατί θέλει να μου δώσει και άλλα μαθήματα. Δεν θα τα αρνηθώ...».
Αξίζει να παλεύεις για τη ζωή
Δεν του επέτρεψε τελικά να βγει προς τα έξω! Ακόμα και τα χειρουργεία αφαίρεσης μαστού δεν της άφησαν «μια αίσθηση ακρωτηριασμού ή αναπηρίας. Έκλαψα περισσότερο από ανακούφιση που έφυγε από πάνω μου το 'πρόβλημα' παρά από την έλλειψη των μαστών που ήταν το 'σύμβολο' της γυναικείας μου οντότητας. Έπεισα τον εαυτό μου ότι όταν κάποιο μέλος του σώματος είναι άρρωστο ή νεκρό, είναι και περιττό, πρέπει να φεύγει. Τον έπεισα για κάτι ακόμα: αξίζει να παλεύεις για τη ζωή, γιατί τίποτα πολυτιμότερο δεν υπάρχει απ' αυτήν...».
Ταλαιπωρήθηκε πολύ, αλλά δεν πτοήθηκε: «Έδινα δύναμη στα κοριτσάκια μου και αντλούσα από τη δική τους δύναμη, το δικό τους μεγάλο κουράγιο. H βεβαιότητα ότι αν έχανα τη δύναμή μου θα έχανα και τη μάχη και θα έμεναν μόνες, ήταν και το 'καταπραϋντικό' μου για τους πόνους και τις ταλαιπωρίες που πέρασα. Πήγαινα για χημειοθεραπεία σαν να πήγαινα σε μια ωραία θεατρική παράσταση. Και την ώρα που το φάρμακο περνούσε και έκαιγε τη φλέβα μου μεταφερόμουν σε μια ωραία παραλία και εκεί έκτιζα κάστρα με τις κόρες μου...».
ΑΡΕΤΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Δεν φώναξε, δεν ούρλιαξε, δεν έκλαψε. Σήκωσε μονάχα το βλέμμα της και ρώτησε τον ειδικό: «Πόσες πιθανότητες έχω;». « Μισές μισές...», απάντησε εκείνος. «Και μετά;», ξαναρώτησε. «Τακτική παρακολούθηση για πιθανή επανεμφάνιση», είπε ο γιατρός.
H Θάλεια δίνει εδώ και εννέα χρόνια μια απίστευτη μάχη γενναιότητας με τον καρκίνο...
H Θάλεια μάζεψε την τσάντα της και τον φάκελο με τις εξετάσεις και βγήκε στον δρόμο. Ήταν ένα ζεστό αυγουστιάτικο πρωινό. Διέσχισε και τα δύο ρεύματα της Λ. Αλεξάνδρας δίχως να περιμένει το φανάρι - λες και δεν υπήρχαν αυτοκίνητα. Δεν άκουγε καν τα κορναρίσματα, ούτε τις βρισιές των οδηγών.
Ύστερα άρχισε να περπατά ασταμάτητα, δίχως προορισμό. Μέχρι που κατέρρευσε σ' ένα παγκάκι στην Πλατεία Αμερικής. Δεν θυμάται τίποτα άλλο από εκείνη την ημέρα. Μόνο ότι στο σπίτι της έφτασε αργά το απόγευμα...
Δύναμη και θέληση τα όπλα μου. Εννέα χρόνια αργότερα και η Θάλεια στα 45 της χρόνια παλεύει ακόμα με τον καρκίνο που της εμφανίστηκε συνολικά τέσσερις φορές: «Έχω τη δύναμη και τον νικώ κάθε φορά που έρχεται. Και αν ξανάρθει, πάλι θα τον νικήσω! Γιατί αυτό είναι που περιμένει ο καρκίνος: να σε βρει ανέτοιμο, αδύναμο, ευάλωτο, δίχως όπλα! Εγώ έχω όπλα - τη δύναμή μου και τη θέλησή μου να ζήσω...».
Έχει υποβληθεί έως τώρα σε πέντε χειρουργεία - δύο αφαίρεσης μαστών, ένα γυναικολογικό, ένα σε ευπαθές όργανο και το τελευταίο για μελάνωμα στον μηρό πριν από τρεις μήνες - και αντέχει ακόμα. Έχει μια βαθιά λαχτάρα να μεγαλώσει και να στηρίξει τα δυο της κορίτσια - 18 και 14 χρόνων αντίστοιχα - που με τη σειρά τους βοηθούν, στηρίζουν και ενθαρρύνουν τη μητέρα τους στον δύσκολο αγώνα της. Ο άνδρας της Θάλειας πέθανε από έμφραγμα λίγο πριν εκείνη αρρωστήσει: «Είναι τόσο απρόβλεπτη η ζωή! Οι ανατροπές έρχονται μέσα σε δευτερόλεπτα, εκεί που δεν το περιμένεις. Είχαμε μαζί μια βιοτεχνία ρούχων στη N. Ιωνία, παλεύαμε μέρα - νύχτα, αλλά ήμασταν μια ευτυχισμένη οικογένεια. Όταν έφυγε εκείνος, αναγκάστηκα να πουλήσω την επιχείρηση και να πιάσω δουλειά σε μια ιδιωτική εταιρεία. Λίγους μήνες μετά μού εμφανίστηκε καρκίνος στον αριστερό μαστό... ».
H αποδοχή του προβλήματος είναι το πιο δύσκολο για έναν καρκινοπαθή. «Όταν το καταφέρεις όμως, έχεις τη μισή λύση. Γιατί παραδέχεσαι ότι έχεις έναν εχθρό και ετοιμάζεις τα όπλα σου! Στην αρχή, είναι αλήθεια, νόμισα ότι ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Έξω είχε 40 βαθμούς και εγώ κρύωνα. Δεν υπήρχαν αισθήματα, ούτε καν πόνος. Μονάχα ένα απίστευτο κενό... Ήταν σαν να είχα κιόλας πεθάνει...».
H αίσθηση αυτή δεν κράτησε περισσότερο από 3-4 ημέρες: «Ξαφνικά, το τρίτο πρωινό σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και ήμουν ένας άλλος άνθρωπος. Είχα βρει πάλι το γέλιο και την αισιοδοξία μου. Κοιτάχθηκα στον καθρέφτη και είπα στον εαυτό μου: 'Θάλεια, δεν φαίνεσαι να έχεις καρκίνο. Μια χαρά είσαι. Όμορφη και ρόδινη! Και έτσι θα μείνεις, δεν θα το αφήσεις να βγει προς τα έξω...'».
Κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία
Κάθε φορά που έκανε χημειοθεραπεία, επέστρεφε την ίδια ημέρα στη δουλειά της! Δεν ντράπηκε ούτε φοβήθηκε ποτέ να πει «είμαι καρκινοπαθής» και ο καρκίνος ήταν τελικά για τη Θάλεια «το μεγαλύτερο μάθημα ζωής που πήρα ποτέ... Αυτό το μάθημα με έκανε να δω και τη ζωή και τους ανθρώπους με ένα διαφορετικό βλέμμα... Με έκανε να εκτιμήσω κάθε μικροχαρά και με δίδαξε να ζω την κάθε μου μέρα σαν να είναι η τελευταία!».
Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι «τα έχω καλά με τη συνείδησή μου και κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ είμαι έτοιμη και να μην ξυπνήσω, αφού δεν έχω παραλείψει να κάνω κάτι καλό, μια μικρή ανθρώπινη πράξη, να βοηθήσω κάποιον που έχει ανάγκη, να περάσω από ένα θάλαμο καρκινοπαθών και να τους πω 'με βλέπετε, ήμουν και εγώ εδώ και τώρα είμαι καλά', να σφίξω ένα χέρι, να χαμογελάσω σ' ένα θλιμμένο πρόσωπο, να χτυπήσω την πόρτα της διπλανής μου γερόντισσας και να της προσφέρω ένα πιάτο φαγητό ή να πιούμε μαζί τον απογευματινό μας καφέ...».
Δεν έχει ξεφύγει ακόμη από τον κίνδυνο και αυτήν τη στιγμή βρίσκεται πάλι σε φάση θεραπείας. Θέλει να ελπίζει ότι αυτή η φορά «είναι και η τελευταία, αλλά και αν δεν είναι έτσι, θα έχω κρατημένα τα όπλα μου και θα είμαι σε επιφυλακή.
Ο καρκίνος επιμένει γιατί θέλει να μου δώσει και άλλα μαθήματα. Δεν θα τα αρνηθώ...».
Αξίζει να παλεύεις για τη ζωή
Δεν του επέτρεψε τελικά να βγει προς τα έξω! Ακόμα και τα χειρουργεία αφαίρεσης μαστού δεν της άφησαν «μια αίσθηση ακρωτηριασμού ή αναπηρίας. Έκλαψα περισσότερο από ανακούφιση που έφυγε από πάνω μου το 'πρόβλημα' παρά από την έλλειψη των μαστών που ήταν το 'σύμβολο' της γυναικείας μου οντότητας. Έπεισα τον εαυτό μου ότι όταν κάποιο μέλος του σώματος είναι άρρωστο ή νεκρό, είναι και περιττό, πρέπει να φεύγει. Τον έπεισα για κάτι ακόμα: αξίζει να παλεύεις για τη ζωή, γιατί τίποτα πολυτιμότερο δεν υπάρχει απ' αυτήν...».
Ταλαιπωρήθηκε πολύ, αλλά δεν πτοήθηκε: «Έδινα δύναμη στα κοριτσάκια μου και αντλούσα από τη δική τους δύναμη, το δικό τους μεγάλο κουράγιο. H βεβαιότητα ότι αν έχανα τη δύναμή μου θα έχανα και τη μάχη και θα έμεναν μόνες, ήταν και το 'καταπραϋντικό' μου για τους πόνους και τις ταλαιπωρίες που πέρασα. Πήγαινα για χημειοθεραπεία σαν να πήγαινα σε μια ωραία θεατρική παράσταση. Και την ώρα που το φάρμακο περνούσε και έκαιγε τη φλέβα μου μεταφερόμουν σε μια ωραία παραλία και εκεί έκτιζα κάστρα με τις κόρες μου...».
Κυριακή 3 Ιουνίου 2007
Εθισμός στο σεξ: Αυτά που πρέπει να ξέρετε
Υπολογίζεται ότι 3% έως 5% των ενηλίκων πάσχουν από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά
Ο εθισμός στο σεξ είναι μια πραγματική ψυχική διαταραχή η οποία μπορεί να επηρεάζει σοβαρά την κοινωνική, οικογενειακή και επαγγελματική ζωή των ατόμων που υποφέρουν.
Οι ειδικοί δίνουν διάφορα ονόματα για τη σοβαρή αυτή πάθηση. Ορισμένοι γιατροί την αποκαλούν ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά ή σεξουαλική μανία ή ακόμη έμμονη διαστρέφουσα σεξουαλική δραστηριότητα.
Η κατάσταση αυτή εκδηλώνεται όταν το άτομο που παρουσιάζει το πρόβλημα, νιώθει τόσο έντονα την ανάγκη για να ασχολείται με θέματα σεξ που επηρεάζονται οι σχέσεις του και η εργασία του.
Το άτομο υποφέρει πραγματικά και η προσωπική και οικογενειακή του ζωή κινδυνεύουν να καταστραφούν από τις συνέπειες της ψυχαναγκαστικής σεξουαλικής συμπεριφοράς.
Υπολογίζεται ότι 3% έως 5% των ενηλίκων πάσχουν από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά. Η διαταραχή αυτή παρουσιάζεται περισσότερο στους άνδρες παρά στις γυναίκες.
Οι γυναίκες που πάσχουν δεν μπορούν να υπολογιστούν με ακρίβεια. Λόγω των κοινωνικών επιπτώσεων οι γυναίκες δεν αποκαλύπτουν το πρόβλημα με την ίδια ευκολία που μπορεί να το κάνουν οι άνδρες. Για το λόγο αυτό είναι πολύ πιθανόν ότι ο πραγματικός αριθμός των γυναικών που πάσχουν είναι μεγαλύτερος από αυτόν που σήμερα είναι γνωστός.
Η πάθηση παρουσιάζεται στους ετερόφυλους και στους ομοφυλόφιλους. Υπολογίζεται ότι είναι συχνότερη στους ετερόφυλους άνδρες.
Πολλά από τα άτομα που πάσχουν από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά είναι παντρεμένα και έχουν κατά τα άλλα μια φαινομενικά φυσιολογική ζωή. Συχνά έχουν διπλή ζωή και δυσκολεύονται στο να αναπτύξουν και να διατηρήσουν στενές συναισθηματικές σχέσεις.
Τα κυριότερα σημεία και συμπτώματα της ψυχαναγκαστικής σεξουαλικής συμπεριφοράς είναι τα ακόλουθα:
* Η σεξουαλική συμπεριφορά γίνεται προβληματική διότι συνοδεύεται από έμμονες ιδέες, επηρεάζει τις καθημερινές δραστηριότητες, επηρεάζει τις σχέσεις με τους άλλους
* Ύπαρξη πολλαπλών σεξουαλικών συντρόφων ή εξωσυζυγικών σχέσεων
* Σεξουαλικές επαφές με σειρά από άγνωστους συντρόφους συμπεριλαμβανομένων και των κοινών γυναικών
* Χρήση τηλεφωνικών υπηρεσιών που προσφέρονται για σκοπούς σεξ
* Σαδιστικές ή μαζοχιστικές σεξουαλικές πράξεις οι οποίες προκαλούν σεξουαλική διέγερση διαμέσου της πρόκλησης ή αποδοχής πόνου κατά το σεξ
* Επίδειξη των σεξουαλικών οργάνων σε κοινούς χώρους (επιδειξιμανία)
Η ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά έχει τάση να είναι έντονη, χρόνια και είναι πέραν των δυνατοτήτων ελέγχου του άτομου που πάσχει. Όσο περισσότερο το άτομο ψάχνει να λύσει τις ανάγκες του διαμέσου του σεξ, τόσο περισσότερο νιώθει ότι δεν μπορεί να το πετύχει.
Ο ασθενής νιώθει όλο και περισσότερο απογοητευμένος. Στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί το σεξ σαν ένα τρόπο για να ξεφύγει από άλλα προβλήματα που το βασανίζουν όπως η μοναξιά, η κατάθλιψη, το άγχος και το στρες.
Ποιες είναι όμως οι αιτίες που προκαλούν την κατάσταση αυτή;
Οι ψυχολογικοί μηχανισμοί που οδηγούν στην ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά μπορεί να δημιουργήθηκαν ήδη κατά την παιδική ηλικία. Οικογενειακά προβλήματα, η σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, είναι αιτίες που μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στη σεξουαλική συμπεριφορά.
Τα ψυχολογικά τραύματα που πιθανόν ένα παιδί να έχει υποστεί, μπορεί να του δημιουργούν ντροπή ή το αίσθημα ότι δεν αξίζει τίποτα. Τα αισθήματα αυτά δυνατόν να προκαλούν στρεβλώσεις στις σχέσεις του παιδιού με τους άλλους όταν μεγαλώσει και παράλληλα να προκαλούν διαταραχές στη σεξουαλική του συμπεριφορά.
Τα άτομα που υποφέρουν από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά διατρέχουν διάφορους σοβαρούς κίνδυνους:
* Προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην οικογένεια και στις συζυγικές σχέσεις
* Δημιουργία χρεών λόγω δαπανών που είναι αναγκαίες για την εκπλήρωση των σεξουαλικών αναγκών όπως για παράδειγμα για σκοπούς πορνείας, πορνογραφίας, τηλεφωνικών υπηρεσιών για σεξ και άλλων εξόδων
* Τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα όπως το AIDS, η γονόρροια, τα χλαμύδια, η σύφιλη απειλούν όχι μόνο το άτομο που πάσχει από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά αλλά και τους διάφορους συντρόφους που έχει κατά καιρούς
* Προβλήματα με την αστυνομία, λόγω σεξουαλικών επιθέσεων, επιδειξιμανίας ή λόγω πορνείας
* Επαγγελματικά προβλήματα λόγω αδυναμίας συγκέντρωσης και κίνδυνος απώλειας της εργασίας
* Κίνδυνος κατάχρησης αλκοόλ και χρήσης ναρκωτικών
* Αισθήματα απογοήτευσης και ντροπής διότι ο ασθενής συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να καταστείλει συμπεριφορές που δεν είναι κοινωνικά αποδεκτές και οι οποίες διαταράσσουν τις κανονικές του σχέσεις
Τα άτομα που πάσχουν από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά έχουν ανάγκη από θεραπεία.
Η ψυχοθεραπεία είναι μια αποτελεσματική μέθοδος που συμβάλλει στη καταπολέμηση του προβλήματος. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι ατομική ή ομαδική.
Ειδικοί γιατροί μπορούν να βοηθήσουν τον ασθενή να αναγνωρίσει καλύτερα το ρόλο του σεξ σαν ένα μέρος μιας σχέσης αγάπης. Μπορούν επίσης να βοηθήσουν τον ασθενή να αντιμετωπίζει καλύτερα τα ψυχικά τραύματα που έχει υποστεί κατά την παιδική ηλικία και που οδηγούν στην ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά.
Ταυτόχρονα με την ψυχοθεραπεία, η αντιμετώπιση των προβλημάτων μέσα στο ζευγάρι από ειδικό σε θέματα οικογενειακής θεραπείας είναι χρήσιμη για να επιλυθούν τα προβλήματα που δημιουργούνται λόγω των ψυχαναγκαστικών σεξουαλικών δραστηριοτήτων.
Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα βοηθούν στην καταστολή της σεξουαλικής ορμής δια μέσου της δράσης που έχουν στον εγκέφαλο. Οι σεξουαλικός ψυχαναγκασμός μειώνεται όταν τα φάρμακα αυτά μειώνουν τα ψυχικά συμπτώματα του άγχους που συνοδεύουν τις καταστάσεις αυτές.
Η συμπαράσταση από την οικογένεια και τους φίλους είναι απαραίτητη για να μπορέσει ο ασθενής να ξεπεράσει το δύσκολο αυτό πρόβλημα.
Ο εθισμός στο σεξ είναι μια πραγματική ψυχική διαταραχή η οποία μπορεί να επηρεάζει σοβαρά την κοινωνική, οικογενειακή και επαγγελματική ζωή των ατόμων που υποφέρουν.
Οι ειδικοί δίνουν διάφορα ονόματα για τη σοβαρή αυτή πάθηση. Ορισμένοι γιατροί την αποκαλούν ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά ή σεξουαλική μανία ή ακόμη έμμονη διαστρέφουσα σεξουαλική δραστηριότητα.
Η κατάσταση αυτή εκδηλώνεται όταν το άτομο που παρουσιάζει το πρόβλημα, νιώθει τόσο έντονα την ανάγκη για να ασχολείται με θέματα σεξ που επηρεάζονται οι σχέσεις του και η εργασία του.
Το άτομο υποφέρει πραγματικά και η προσωπική και οικογενειακή του ζωή κινδυνεύουν να καταστραφούν από τις συνέπειες της ψυχαναγκαστικής σεξουαλικής συμπεριφοράς.
Υπολογίζεται ότι 3% έως 5% των ενηλίκων πάσχουν από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά. Η διαταραχή αυτή παρουσιάζεται περισσότερο στους άνδρες παρά στις γυναίκες.
Οι γυναίκες που πάσχουν δεν μπορούν να υπολογιστούν με ακρίβεια. Λόγω των κοινωνικών επιπτώσεων οι γυναίκες δεν αποκαλύπτουν το πρόβλημα με την ίδια ευκολία που μπορεί να το κάνουν οι άνδρες. Για το λόγο αυτό είναι πολύ πιθανόν ότι ο πραγματικός αριθμός των γυναικών που πάσχουν είναι μεγαλύτερος από αυτόν που σήμερα είναι γνωστός.
Η πάθηση παρουσιάζεται στους ετερόφυλους και στους ομοφυλόφιλους. Υπολογίζεται ότι είναι συχνότερη στους ετερόφυλους άνδρες.
Πολλά από τα άτομα που πάσχουν από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά είναι παντρεμένα και έχουν κατά τα άλλα μια φαινομενικά φυσιολογική ζωή. Συχνά έχουν διπλή ζωή και δυσκολεύονται στο να αναπτύξουν και να διατηρήσουν στενές συναισθηματικές σχέσεις.
Τα κυριότερα σημεία και συμπτώματα της ψυχαναγκαστικής σεξουαλικής συμπεριφοράς είναι τα ακόλουθα:
* Η σεξουαλική συμπεριφορά γίνεται προβληματική διότι συνοδεύεται από έμμονες ιδέες, επηρεάζει τις καθημερινές δραστηριότητες, επηρεάζει τις σχέσεις με τους άλλους
* Ύπαρξη πολλαπλών σεξουαλικών συντρόφων ή εξωσυζυγικών σχέσεων
* Σεξουαλικές επαφές με σειρά από άγνωστους συντρόφους συμπεριλαμβανομένων και των κοινών γυναικών
* Χρήση τηλεφωνικών υπηρεσιών που προσφέρονται για σκοπούς σεξ
* Σαδιστικές ή μαζοχιστικές σεξουαλικές πράξεις οι οποίες προκαλούν σεξουαλική διέγερση διαμέσου της πρόκλησης ή αποδοχής πόνου κατά το σεξ
* Επίδειξη των σεξουαλικών οργάνων σε κοινούς χώρους (επιδειξιμανία)
Η ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά έχει τάση να είναι έντονη, χρόνια και είναι πέραν των δυνατοτήτων ελέγχου του άτομου που πάσχει. Όσο περισσότερο το άτομο ψάχνει να λύσει τις ανάγκες του διαμέσου του σεξ, τόσο περισσότερο νιώθει ότι δεν μπορεί να το πετύχει.
Ο ασθενής νιώθει όλο και περισσότερο απογοητευμένος. Στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί το σεξ σαν ένα τρόπο για να ξεφύγει από άλλα προβλήματα που το βασανίζουν όπως η μοναξιά, η κατάθλιψη, το άγχος και το στρες.
Ποιες είναι όμως οι αιτίες που προκαλούν την κατάσταση αυτή;
Οι ψυχολογικοί μηχανισμοί που οδηγούν στην ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά μπορεί να δημιουργήθηκαν ήδη κατά την παιδική ηλικία. Οικογενειακά προβλήματα, η σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, είναι αιτίες που μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στη σεξουαλική συμπεριφορά.
Τα ψυχολογικά τραύματα που πιθανόν ένα παιδί να έχει υποστεί, μπορεί να του δημιουργούν ντροπή ή το αίσθημα ότι δεν αξίζει τίποτα. Τα αισθήματα αυτά δυνατόν να προκαλούν στρεβλώσεις στις σχέσεις του παιδιού με τους άλλους όταν μεγαλώσει και παράλληλα να προκαλούν διαταραχές στη σεξουαλική του συμπεριφορά.
Τα άτομα που υποφέρουν από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά διατρέχουν διάφορους σοβαρούς κίνδυνους:
* Προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην οικογένεια και στις συζυγικές σχέσεις
* Δημιουργία χρεών λόγω δαπανών που είναι αναγκαίες για την εκπλήρωση των σεξουαλικών αναγκών όπως για παράδειγμα για σκοπούς πορνείας, πορνογραφίας, τηλεφωνικών υπηρεσιών για σεξ και άλλων εξόδων
* Τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα όπως το AIDS, η γονόρροια, τα χλαμύδια, η σύφιλη απειλούν όχι μόνο το άτομο που πάσχει από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά αλλά και τους διάφορους συντρόφους που έχει κατά καιρούς
* Προβλήματα με την αστυνομία, λόγω σεξουαλικών επιθέσεων, επιδειξιμανίας ή λόγω πορνείας
* Επαγγελματικά προβλήματα λόγω αδυναμίας συγκέντρωσης και κίνδυνος απώλειας της εργασίας
* Κίνδυνος κατάχρησης αλκοόλ και χρήσης ναρκωτικών
* Αισθήματα απογοήτευσης και ντροπής διότι ο ασθενής συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να καταστείλει συμπεριφορές που δεν είναι κοινωνικά αποδεκτές και οι οποίες διαταράσσουν τις κανονικές του σχέσεις
Τα άτομα που πάσχουν από ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά έχουν ανάγκη από θεραπεία.
Η ψυχοθεραπεία είναι μια αποτελεσματική μέθοδος που συμβάλλει στη καταπολέμηση του προβλήματος. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι ατομική ή ομαδική.
Ειδικοί γιατροί μπορούν να βοηθήσουν τον ασθενή να αναγνωρίσει καλύτερα το ρόλο του σεξ σαν ένα μέρος μιας σχέσης αγάπης. Μπορούν επίσης να βοηθήσουν τον ασθενή να αντιμετωπίζει καλύτερα τα ψυχικά τραύματα που έχει υποστεί κατά την παιδική ηλικία και που οδηγούν στην ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά.
Ταυτόχρονα με την ψυχοθεραπεία, η αντιμετώπιση των προβλημάτων μέσα στο ζευγάρι από ειδικό σε θέματα οικογενειακής θεραπείας είναι χρήσιμη για να επιλυθούν τα προβλήματα που δημιουργούνται λόγω των ψυχαναγκαστικών σεξουαλικών δραστηριοτήτων.
Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα βοηθούν στην καταστολή της σεξουαλικής ορμής δια μέσου της δράσης που έχουν στον εγκέφαλο. Οι σεξουαλικός ψυχαναγκασμός μειώνεται όταν τα φάρμακα αυτά μειώνουν τα ψυχικά συμπτώματα του άγχους που συνοδεύουν τις καταστάσεις αυτές.
Η συμπαράσταση από την οικογένεια και τους φίλους είναι απαραίτητη για να μπορέσει ο ασθενής να ξεπεράσει το δύσκολο αυτό πρόβλημα.
Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007
Ένα αργοπορημένο δώρο για την Αμαλία
«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»
(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)
«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»
(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)
Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες ινοσάρκωμα.
Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.
Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.
Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.
«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»
(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/ 1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:
«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»
Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:
- ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
- ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ
- ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
- ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.
- ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.
- ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
- ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
- ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ
Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.
(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").
(Το παραπάνω κείμενο αποτελεί το προτεινόμενο κείμενο για τη συλλογική κινητοποίηση σχετικά με την Αμαλία. Το κείμενο αυτό θα αναρτηθεί την Παρασκευή 1η Ιουνίου στα blogs όσων το επιθυμούν.)
Aφύπνισε κοιμισμένες συνειδήσεις«Ημέρα Αμαλίας» η 1η Ιουνίου για όλους τους bloggers της Ελλάδας
| Αθήνα |
Η 30χρονη φιλόλογος έμαθε μόλις πριν από πέντε χρόνια ότι πάσχει από καρκίνο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεκάδες γιατροί έλεγαν ότι πρόκειται απλώς για ιδιοπάθεια, ένας χρόνιος πόνος που δεν μπορούσε να εξηγηθεί.
Ένας καλοήθης όγκος στο πόδι της- ένα νευρίνωμα- δεν διαγνώστηκε και δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε καρκίνο που οδήγησε στον ακρωτηριασμό του ποδιού της, αναφέρουν Τα Νέα της Τρίτης.
Γραφειοκρατία
Από το 1984, όταν ήταν μόλις 8 χρόνων, μέχρι το 2001 είχε επισκεφθεί δεκάδες γιατρούς για τους αφόρητους πόνους στο πόδι της. Το τελευταίο διάστημα η Αμαλία έδινε μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα- 47 όγκους είχαν εντοπίσει οι γιατροί.
Πριν από ενάμιση χρόνο, η Αμαλία έφτιαξε ένα blog, όπου μοιράστηκε όλο τον πόνο της ζωής της και περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τις εξετάσεις και τους γιατρούς που μιλούσαν για «ιδιοπάθεια».
«Εξαιτίας σου, γιατρέ μου, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω στερηθεί ταξίδια, δεν φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας, έχω αντιμετωπίσει παράλογη γραφειοκρατία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μία σφραγίδα», έγραφε στις 7 Απριλίου η 30χρονη φιλόλογος.
Η άτυχη Αμαλία εξιστορεί την απίστευτη ταλαιπωρία της στο ΙΚΑ και τον ΕΟΦ για να πάρει έγκριση για το μόνο φάρμακο που θα μπορούσε να την βοηθήσει. Τελικά, όμως, αποδείχθηκε ανεπαρκές.
Η Αμαλία έγραψε το τελευταίο μήνυμα στο blog στις αρχές Μαΐου. Καθημερινά δεχόταν στο fakellaki. blogspot. com εκατοντάδες μηνύματα συμπαράστασης από όλη τη χώρα
Στη μνήμη της Αμαλίας, την ερχόμενη Παρασκευή, όλοι οι bloggers θα αφιερώσουν τις σελίδες τους στην «Ημέρα Αμαλίας», με σύνθημα «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...».
Για όσους ήθελαν να κάνουν κάτι παραπάνω από το να γράψουν απλώς ένα ηλεκτρονικό μήνυμα, η οικογένεια της Αμαλίας έδωσε την ιδέα της προσφοράς στην ίδρυση του ογκολογικού νοσοκομείου για παιδιά και σε όποια άλλη προσπάθεια αφορά τον καρκίνο.
Newsroom ΔΟΛ
[Πηγή: in.gr]
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
